28 abr 2008

NORABOA, CERVO


Agora, xa non importan as lesións. A intranquilidade de ver as cousas desde fora, a pena de non poder axudar aos compañeiros. Esa desazón que sintes cando non podes meterte nese rectángulo verde no que o mundo se para e, teñas 23 ou 40 anos, por algunha razón que non sabes explicar, segues a sentir a mesmas ganas que cando eras un pícaro e non podías co balón.
Tamén se vai (xa se foi) a tristeza que a un lle queda cando comete un erro, a tristeza de saber que perdiches uns puntos que ninguén devolve, coma se che quitasen algo que é teu. E esquéceste dos nervios que pasaches, e sintes que tamén estiveron ben as discusións, porque aínda que nunca gusta pelexar, demostran que un equipo está vivo. Tampouco te acordas dos viaxes interminables de autobús para ir adestrar, das duchas en auga fría e tamén deses luns, xa sexan na clase, no andamio ou en alta mar, nos que non podes coa alma. Todo o esforzo dun ano, merece sempre a pena, ganes ou perdas.
Porque hai poucas cousas mellores no mundo que disfrutar nun campo de fútbol e, sobre todo, sentir que formas parte dun equipo. Ese sentemento de pertenza é impagable.
Noraboa a todos, chavales.
GANAMOS A LIGA, MECAGONDIÓS.
(E agora... DROOOOOOOGAAAAAAAA!!!!)
O Xogador de Chica, co lagrimón asomando.

26 abr 2008

"BALMORAL", LOQUILLO (xogador de chica)

O home que sempre quixo ser coma papá (séase, coma Barrilete Cósmico) ten novo disco, esta vez en solitario (recordo a Mui na Ascensión ´05 e descojónome, o escoitalo dicir: "Como gastan nos cartos os do Concello, tres grupos nun concerto: Coti, Loquillo e Los Trogloditas"). O recén nacido titúlase "Balmoral", en honra a un desaparecido café no que Loquillo amañaba o mundo cos amigos. Estíveno escoitando e creo que está de puta madre. Para os simpatizantes do blog, aquí vos deixo unhas cantas cancións nos TEMAAAAZOS.


P. D. Impresionante escoitar La vida es de los que arriesgan mentres un rememora as grandes ensinanzas de Barrilete ("vaille dicir algo, oh...").

25 abr 2008

MAÑA...DE CONCERTO


Ben queridos blogueiros e blogueiras, por si non vos enterastes (non foi por mandarvos emails, jojojojo), mañá sábado a partir das 23:30, toco no "CAFÉ CALLEDE CAYUELA", na cidade do Landro. O local está xusto pegado á Casa consistorial, na Praza maior( Pastor Díaz). O concerto transcurrirá polos anos 80 e 90 da música do noso país, alternando con algún temiña propio. Tamén nalgún tema do concerto, acopañarame o "chico para todo" José Manuel González "Chopi" á percusión. Espero que a actuación sexa do voso agrado. Podedes levar tomates. Están moi bos. Un saúdo

18 abr 2008

HORÓSCOPO DA SEMANA (xogador de chica)

ARIES: Eses sentimentos de rencor hacia o Bosteira por levarse a tódalas nenas están a acabarche coa salú. Ten en conta que é moi guapo de nuestro señor e que ese corte de pelo confírelle unha gran personalidade; ademáis, ten un estilasssso irresistible poñendo chupitos de piruleta mentres canta Pereza ou El Canto del Loco. Simplemente, é superior... Pero traio boas novas; esta semana verás todo dunha cor diferente, tomarás decisións acertadas e introducirás na túa vida cousas que levas tempo agardando. Séase: miraraste no espello, comprobarás que eres sumamente feo, recurrirás á tarxeta e, por fin, chingarás.

TAURO: É posible que gastes algún diñeiro por saúde (é dicir, ti tamén acabarás nas chicas).

XÉMINIS: A lóxica serve para explicar o evidente, pero, no amor, o evidente caerá ata o sorprendente. En cristiano, quen che dera ser feo pa papar.

CÁNCER: O meu extenso coñecemento astral... ehm, creo que me dera a entender que ías estar a tope nos xogos de azar, pero non me acordo. Ante a duda xa se sabe... Funde todo, cagüenlavirguen!!! Bonoloto, póker, Euromillón, tragaperras... Na quiniela ponlle un 1 ao Nepotivo. Se hai furado, facelo máis grande. En calquera caso, tampouco ías dar pagado a hipoteca.

LEO: Recorda se estás deprimido que non só de pan vive o home. Énchete ata a cangalla. Tranquilo, xa mo agradecerás.

VIRGO: Coñecerás unha persoa que cambiará totalmente as túas emocións, as túas perspectivas e incluso a túa forma de ve-la vida. Chámase Esperanza e di que o PP se está a converter nun partido socialdemócrata. Con toda a razón do mundo. Cuán falto está este país de dunha verdadeira extrema dereita... Pese a todo, o amor e a razón lévanse a patadas, e seguirás a ter eses placenteiros soños eróticos nos que Rubalcaba che fai de todo.

LIBRA: Este ano decidiraste dunha puta vez a ser persona e poder, por fin, facer algo decente na cociña (como de sexo mellor non falar, referímonos a guisar). Baixarás os libros de receitas de Arzak, Adriá, Arguiñano, Terelu Campos e Elsa Pataky. Auguroche un rotundo éxito. Iso sí, a partir de agora, a túa satisfacción personal sairá algo cara, gastarás unha caixa de Calgonit por día, xa que para facer unha tortilla francesa necesitas dun promedio de dezasete instrumentos por ración.

ESCORPIO: Logo de catorce cafés, once películas e unha invitación a callos, decidiraste. E pregaraslle que se quede a durmir contigo. Dirache que eres un tipo de puta madre. E entón recordarás unha frase que dicía o cura cando, de pequeno, ías á misa: No tienen sexo los ángeles. Mentres ti te cagas en Cristo, túa nai acenderalle unha vela a San Andrés para ver se che trae unha moza. Pero dache que ela non te vai querer... nin co Gran Poder. Afortunadamente, o humano funciona mellor que o divino e o goberno de ZP, no seu inalterable compromiso cos cidadáns, declarará o teu pixo como “zona catastrófica.”

SAXITARIO: Xa sei que te pon como un chantón, pero vai con coidado; é unha auténtica dama e non está acostumada a molimeiros. Recorda que as palabras elegantes non son sinceras, pero as palabras sinceras non son elegantes. ¿Que que quero dicir? ¿Ti tes coche, inútil? ¿Marca, polo menos, 240? Home vaite deitar, ho. Non mereces vivir. Eu xa non sei como, despois de vinte anos facendo horóscopos, aínda me indigno.

CAPRICORNIO: Non sei se deberías casarte ou comprar unha lavadora.

ACUARIO: O médico será contundente: os wild days acabaron, chorbito, agora toca coidarse. Non desesperes, xubilarte dos cubalibres do Painin non che resultará tan traumático. En realidade, a túa vida recobrará esplendor dun xeito distinto e descubrirás novas inquietudes que che van reportar moito pracer. As noites de comedia romántica, ben abrazado ó osiño de peluche, e coa tisana de alcachofa na taza, para deixar ese fígado que hoxe dá vergonza e que nuns meses quedará coma unha patena. As mañás cos tertulianos de Ana Rosa, que serán un excelente incentivo intelectual, e complemento perfecto para as túas lecturas. Finalmente, as tardes de calceta con Sandi. Inolvidables. Que locura.

PISCIS: Esta semana, coma Enrique, terás diveras experiencias relixiosas. O martes apareceráseche na porta unha tal Fátima de boca suxerente e ollos de améndoa, pedíndoche un pouco de chourizo para as lentellas. Coma sempre, entenderás mal a expresión, pensando que vai con segundas, e armarás un expolio criminal. Gracias a Dios, o gorila que ten por mozo a veciña non logrará poñerche a man enriba. Pero non desesperes. Non será esta a única aparición. De noite virá o anxo Gabriel a comunicarche que vaias buscando curro, que empreñache a Palmira na noche loca do sábado pasado.
PD: A foto non ten nada que ver, pero cando a vin... tiña que poñela como fose.

15 abr 2008

¿Por qué é a ostia ser galego? By: Nº8.


El ser Gallego:


El Gallego no te llama por telefono: dache un toque
El Gallego no saluda: diceche, boas!!
El Gallego no se cae: analiza a circunstancia
El Gallego no se enamora: esta enconachado
El Gallego no trata de convencerte: comeche a orella
El Gallego no concierta una cita con sus amistades: queda pa votarse unhas risas
El Gallego no se lanza: botache a boca
El Gallego no da besos: comeche a boca
El Gallego no bebe mucho: enchese
El Gallego no es que no entienda: pensa relajado
El Gallego no te da la espalda: mandate a merda
El Gallego no te llama la atención: ¡¡¡¡¡ ...pero que me estas contando????? neno!!!!
El Gallego no se relame: dice: comín e bebín
El Gallego no se inmuta: .....bohh
El Gallego no acaricia: soba
El Gallego no molesta: molestan os demais
El Gallego no se baña: pegase unha ducha ou nada no mar
El Gallego no se alimenta: come hasta que rebenta
El Gallego no te golpea: soltache unha ostia
El Gallego no trabaja a destajo: traballa como un can
El Gallego no tiene amantes: ten seguridad por si acaso
El Gallego no se impresiona: .....non te columpies...
El Gallego no tiene ganas de hacer pis: ten que descargar
El Gallego no sufre de diarrea: ta suelto
El Gallego no corre a toda velocidad: sale fostiado
El Gallego no se dispersa del lugar: -pasa de rollos
El Gallego no se duerme: descansa profundamente
El Gallego no se rie a carcajadas: partese
El Gallego no esta en problemas: relajase
El Gallego no te pide que lo lleven : pide que o acerquen
El Gallego no camina: colle un bus
El Gallego no aprovecha las grandes oportunidades: fai un trapicheo
El Gallego no es un buen amigo: e un colega pa toda a vida
El Gallego no es buen tipo: e un cacho de pan
El Gallego no es un tipo tranquilo: e un tio suave
El Gallego no llama a su padre y a su madre: nai pai
El Gallego no es un gandul: observa o seu habitat
El Gallego no hace algo mal: da oportunidades os demais
El Gallego no intenta ligar: pilla o que se pode
El Gallego no pierde el tiempo: movese de aqui pa aló
El Gallego no dice voy y vuelvo: sabe cando vai peo non cando volve
El Gallego no habla claro: soltacho a puta cara
El Gallego no toma una taza de café: pide un cafe de leite clariño sin espuma
El Gallego no esta cansado: non pode mais
El Gallego no ve a una chica fea: ve un trobo
El Gallego no se niega: non o fai nin farto de viño
El Gallego no es cualquier cosa:

EL GALLEGO ES UN SER ÚNICO Y EXTRAORDINARIO

8 abr 2008

SEGUNDA PARTE, Hotman



A continuación, segunda y última parte de la entrevista que Pableras hizo a Pablo Fernández Segurado, en la que además de contarnos sobre su presente y expectativas de futuro, se anima a opinar sobre la presencia de Raúl en la Eurocopa o la política de cantera del Deportivo y se sincera sobre su condición de Pavón. Disfruténla.

Renaldinhos y Pavones: ¿Cómo asumió que Irureta no le volviese a convocar?
Pablo Fernández Segurado: Era lo normal en aquellos tiempos, por lo que yo ya sabía que era difícil repetir.

RyP: ¿Cómo le va ahora?
PFS: Bien, sigo disfrutando del fútbol, y aunque ya no estoy a ese nivel ni con esas exigencias, me sigue gustando lo mismo.

RyP: ¿Se siente realizado como futbolista?
PFS: Es evidente que me gustaría llegar a ser un futbolista profesional, pero tampoco resulta una decepción o una desilusión el no haberlo conseguido. Sé que eso depende de muchos factores. Además, la vida no sólo consiste en fútbol.

RyP: ¿Cree que le volverá a llegar otra oportunidad de jugar al más alto nivel?
PFS: Es muy difícil, ya que ya tengo cierta edad. Además, el camino más corto se consigue a través de un filial, y yo esa etapa ya la pasé.

RyP: España es uno de los países con mejor cantera, ¿Por qué cree que muchos se quedan en el camino?
PFS: Yo creo que no se confía mucho en la cantera. Es difícil que venga un entrenador y diga: “Yo pongo a este chaval porque me gusta; le voy a dar continuidad”. Sólo se confía cuando hay necesidades económicas o cuando no queda más remedio, y eso es algo que no siempre ocurre.

RyP: ¿Cree que el Deportivo logrará salir adelante con su política de juventud? ¿Encajaría Ud en ella?
PFS: Es evidente que va a tener sus problemas. Lo que yo ya no tengo muy claro es que si es una política planeada o sólo para salir del bache. Creo que conserva gente con suficiente experiencia y calidad como para no descender. Está claro que esta política es mucho más beneficiosa para la cantera. Ojalá la hubiese tenido yo.

RyP: Si el Celta le diese una oportunidad, ¿la aceptaría?
PFS: (Risas) Pues no lo sé, supongo que sí…



RyP: ¿A qué jugador de 3ª recomendaría para un equipo de 1ª división?
PFS: Recomendaría a Antonio, del Cerceda, ex compañero mío en el Fabril Seguramente podría jugar en cualquiera de los equipos denominados “no grandes”



RyP: ¿Qué es lo mejor y lo peor que le ha dado el fútbol?
PFS: A mi el fútbol siempre me ha dado. Me ha dado la oportunidad de conocer gente, vivir un poco el fútbol profesional, ganar algo de dinero...No puedo decir que haya llevado grandes decepciones con él, más allá de perder un partido o un play-off.

RyP: ¿Cuál sería el gol soñado para Pablo Fernández Segurado?
PFS: Me gustaría haber marcado el gol que nos ascendiera con el Fabril. Ahora lo sueño con el Montañeros Banco Gallego.

RyP: ¿Tiene o estudia algún tipo de carrera universitaria?
PFS: Estoy estudiando Administración y Dirección de Empresas, aunque reconozco que si es hoy, hubiese hecho Magisterio. Tres años y listo.

RyP: Bebeto calzaba un 36, ¿Usted?
PFS: (Risas) Un 42.



RyP: ¿Bebeto o Romario?
PFS: Es difícil escoger entre dos cracks, pero Romario hacía cada cosa…Los goles que marcó a pases de Laudrup de vaselina fueron increíbles.

RyP: ¿Lotina o Caparrós?
PFS: Lotina. Me gusta su idea de fútbol. Al fútbol se juega con el balón. Además, es franco y habla claro y sincero. Caparrós me parece un vende humo, y su estilo de juego no me gusta…mucho juego directo.

RyP: ¿Tavano o Tristán?
PFS: Tristán. Es una pena que su rendimiento haya caído, ya que cuando estaba bien era uno de los jugadores más desequilibrantes.

RyP: ¿Debe ir Raúl a la Euro 2008?
PFS: Personalmente creo que no, y no porque no esté llevando a cabo una buena temporada, sino porque Aragonés confío en unos futbolistas con los que tiene que llegar hasta el final.

RyP: ¿Qué periódicos deportivos lee?
PFS: No leo nada. No me parecen interesantes, tienen muchas páginas de relleno. Veo las noticias deportivas y las ediciones de los lunes del Deporté o del Deporsport para ver las crónicas y resultados del fin de semana.

RyP: ¿Suele visitar blogs de fútbol?
PFS: No, hasta que me hablaron del vuestro, que visito a menudo.

RyP: ¿Cómo conoció Renaldinhos y Pavones? ¿Qué opinión le merece?
PFS: Lo conocí por medio de uno de sus integrantes, Pableras. Está muy bien, tiene muchas secciones. Es entretenido y está muy currao…

RyP: ¿Cuáles son sus Renaldinhos y/o Pavones favoritos? ¿Recomienda alguno?
PFS: Renaldo es el “renaldinho” por excelencia. Una mezcla de Romario y Ronaldo decía el carota…(Risas)

RyP: ¿Cuáles fueron sus tres elegidos para el RWP07? (5, 3 y 1 puntos)
PFS: Taborda (5), Oleguer (3) y Maxi López(1).

RyP: ¿Se siente un Pavón?
PFS: No, ojalá hubiese llegado a ser un Pavón…

RyP: Muchísimas gracias por concedernos su tiempo, mucha suerte y hasta la próxima...

4 abr 2008

TEMAAAAAAAAAAZOS_xogador de chica

Coincidindo coa publicación de "Accelerate," o novo disco de R.E.M., os Temazos esta semana están adicados a este grupo barbarísimo. Como case todo o mundo escoitou xa Losing my religion, Everybody Hurts, Man on the moon ou Shiny Happy People, expostas na radio ata que nos reventen as orellas, imos colgar algunhas cancións "escondidas" da discografía de R.E.M., familiares para os seguidores, pero que poden gustar a aqueles que non os coñezan demasiado.

GRANDES MOMENTOS DA HISTORIA DO CINE III (xogador de chica)

1. ENTRE COPAS (dedicado a Tresillo e a Barrilete Cósmico)


2. TODO LO QUE SIEMPRE QUISO SABER SOBRE SEXO... Y NO SE ATREVIÓ A PREGUNTAR (dedicado a Hotman)


3. DIVERSAS PELÍCULAS (dedicado ao Bosteira)

2 abr 2008

O FÚTBOL É ASÍ..., Hotman



Por si cabía alguna duda, Pableras no sólo se ocupa del diseño gráfico del blog y/o de homenajear (esporádicamente) la vida de finos porteros de guante blanco o pintorescos entrenadores, y es que su afán periodístico, propio de grandes como Jesús Quintero, Mercedes Milá o Ana Rosa Quintana (?), le ha llevado a entrevistar a una de las grandes promesas del fútbol gallego ("un Pavón, pero a la gallega..."), que nos ha regalado una interesantísima (e imperdible) charla en la que nos contó (entre muchas otras cosas) como se vive el fútbol compartiendo entrenamiento con Diego Tristán a las órdenes de Jabo Irureta, con todo un repertorio de anécdotas y reflexiones a dignas de ser tenidas en cuenta. Señoras y señores, con ustedes Pablo Fernández Segurado:

Renaldinhos y Pavones: Lo primero felicitarle, está usted hoy de cumpleaños, 24 añazos nada menos, está hecho un hombretón.
Pablo Fernández Segurado: Muchas Gracias...



RyP: Defínanos a Pablo Fernández Segurado como jugador de fútbol. ¿Con quién se identifica?
PFS: Salvando las enormes distancias, con Juan Carlos Valerón. Los dos somos físicamente algo limitados, nos gusta dar el último pase y además, somos más felices dando un pase que marcando un gol. Ojalá se recupere porque es de los pocos jugadores que quedan en la Liga Española con esa calidad y forma de ver el fútbol.

RyP: ¿Tiene algún mote?
PFS: Tengo algunos cuantos: Pumuki, Pufo, Cervo, Doriforo y Raposo.

RyP: ¿De qué equipo es seguidor?
PFS: Soy del Real Madrid, aunque, y no es por hacer la rosca, le he pillado cierto cariño al Deportivo.

RyP: ¿En qué jugadores se fijaba de chaval? ¿Y ahora?
PFS: Mis ídoos de chaval eran Míchel y Laudrup. Jugaban a través del pase, y eren tremendamente elegantes; hacían mucho mejores a los demás. Ahora tengo que buscarme otro, porque Zidane se ha retirado.

RyP. ¿Cómo se inició en esto del fútbol?
PFS: Supongo que como todos. Antes se jugaba al fútbol a todas horas y en todos sitios. Soy el más joven de mis hermanos y primos, y como todos ellos jugaban, no tenía más opciones.



RyP: ¿Formó parte de alguna selección juvenil española o gallega?
PFS: Participé con la selección juvenil gallega en un campeonato en Mallorca. Con la de aficionados no tuve mucha suerte, ya que aunque acudía a los entrenamientos, siempre que se iba a disputar un campeonato, me encontraba lesionado…

RyP: ¿Qué sintió al entrenar por primera vez junto a los jugadores de la primera plantilla del Deportivo?
PFS: Al principio estás bastante expectante porque no sabes qué decir ni qué hacer. No los conoces y no quieres meter la pata. Poco a poco te vas metiendo en la dinámica. Siempre había alguno que se te acercaba y todo se hacía más familiar. Tienes que estar muy concentrado porque de lo contrario te pasas toda la mañana en el medio del rondo… (risas)

RyP: Estuvo convocado en el encuentro que enfrentó a Olympiakos y Deportivo…. ¿Qué recuerda de aquel partido?
PFS: Del partido en sí no recuerdo muchas cosas. Sé que perdimos 1-0 y que en el banquillo estaba sentado entre Mauro Silva y Pandiani. Yo estaba más pendiente del ambiente, de disfrutar de aquello: ver a Rivaldo, fijarme en las gradas, escuchar a Irureta…

RyP: ¿Cómo vivió los días previos al viaje?
PFS: Yo había jugado el sábado anterior con el Fabril, y habíamos ganado. Salí a tomar algo con unos amigos y la noche se complicó algo…Llegamos a la residencia un poco tarde y armando jaleo con cánticos y demás. A la mañana siguiente me llamó Tito Ramallo. Yo pensaba que era para echarme una pequeña bronca, pero no: era para decirme que iba convocado. Después comencé a recibir llamadas de amigos y todas esas cosas…

RyP: ¿Le sentó mal que el mister no le hubiese dejado aprovechar la oportunidad? ¿Qué le dijo Jabo en el vestuario?
PFS: Yo ya sabía que no iba a jugar. Era totalmente consciente. Aquello para mi ya era más que un premio. Jabo no me dijo nada especial, me saludó y me dijo que entrenase y actuase con normalidad, como en el filial.

RyP: A pesar de no haber disfrutado de ningún minuto ese día, el mister contaba con usted frecuentemente para entrenar con la primera plantilla. ¿Cómo era el ambiente?
PFS: Tuve la suerte de ir a menudo a entrenar, con lo que acabé pillando cierta soltura y confianza con algunos de ellos. El ambiente era bueno, se percibía que había cierta monotonía en los comportamientos y en los hábitos por llevar tanto tiempo trabajando juntos y con el mismo entrenador.

RyP: ¿Guarda algún recuerdo de aquel partido?
PFS: Pues tengo la camiseta, y Barros, el delegado, me dio una hoja en la que salían las alineaciones, suplentes, árbitro…Una hoja oficial que da la Liga de Campeones parecida a lo que aparece en la tele antes del partido.

RyP: ¿Llegó a conocer algún secreto inconfesable de algún jugador?
PFS: No, no me coincidió ir a ninguna fiesta con ellos, pero tengo algún amigo que sí…De aquí no puedo pasar, lo siento…

RyP: Háblenos de Diego Tristán, ¿Es cierta la leyenda? (que dice que se conoce todos los bares y discotecas de Coruña y cercanías) ¿Abdominales tipo tableta de chocolate o pared de ladrillo?
PFS: (Risas) No tenía una tableta pero tampoco estaba tan gordo. Es cierto que no estaba en su peso, pero no era algo exagerado. Yo conozco esas leyendas, pero no sé si son verdad o mentira. He de decir que Tristán tuvo un trato excepcional conmigo, siempre me hablaba y me preguntaba cosas, y si me veía por la calle se paraba a charlar un rato. Conmigo fue muy agradable. Lo tengo encontrado por la noche e invitarme a tomar una copa. Yo nunca lo vi borracho, y eso de que era borde…mira, un día estaba hablando en un pub conmigo y se le acercó una chica. Él le dijo que iba ahora que estaba hablando con un amigo, que ahora iba a sacarse una foto o no sé qué…Ella le respondió algo así como que no fuera tan chulo por ser quién era…Yo aluciné, pero él se lo tomó con normalidad, como si no fuera la primera vez. Hay muchas cosas que se exageran o que incluso puede que no sean verdad.

RyP: ¿Era Changui tan buen futbolista como NO demostraba en el terreno de juego?
PFS: Changui definía muy bien. En los remates a puerta era de los mejores, aunque después en el juego ya se le veía más limitado.

RyP: ¿Qué jugador le impresionó más? ¿Y menos? ¿Por qué?
PFS: Me llamaron la atención Romero y Pablo Amo. Romero tenía mucha calidad, y Pablo Amo era muy rápido y hábil con el balón en los pies.

RyP: ¿Quién era el más vago de aquella plantilla?
PFS: No lo sé, pero desde luego Munitis no. Era siempre el primero en todo. Se empleaba al máximo. Todos los días después de entrenar se quedaba en el gimnasio. Su cuerpo era espectacular....


PD: CRIMINAAAAAAAALLLL

P0R FIN!!!


Bueno chavales!Como xa sabedes,este venres vémonos todos no Louzao.Este artigo vai adicado para o solteiro máis preciado de Cervo(non era sen tempo).Desexarlles,a esta parella que,despois de dar este paso tan importante nas súas vidas,lles vaia todo ben e se vaian animando co seguinte paso(unha nena en Cervo,por favor!).P.D.:Como comprobades xa teñen todos os cabos atados,ata a contratación da orquestra.

1 abr 2008

4 FANTASTICOS

Si por si sos son impresionantes e cun caracter diferente ainda que demoledor no escenario, imaxinadeos xuntos.



JAIME URRUTIA +



BUNBURY +


CALAMARO +


LOQUILLO=


CRIMINALES

PIPITA.

UNHA NOITE CON RAÑA.....UNHA NOITE NON É NADA, Hotman


Este venres pasado, 27 de abril, Xogador de Chika, Doríforo e un servidor, decidimos contemplar a noite do venres na nosa querida capital da Galiza, Santiago de Compostela. Despois dun enriquecedor vicio á Play Station do querido Xogador, éste foi buscar a super Doríforo. Para que o pobre se duchara, puxera os seus hiperwapísimos gayumbos (no cal lle colgaba todo), e probara as sabrosas lentellas de Mari Fe. Todo perfecuto. E comeza a noite.

1ª parada, "Albaroque", sen novidade, contando batallitas sesuales e ríndonos de toda tontería que viñera ó caso. Posteriormente acudimos ó Momo, pouco frecuentado pola tribu cervense, e ó cal o querido Xogador despois de 7 anos en santiago, non sabía por onde ir, en fin.......sen palabras, ben sabemos como é. Logo fomos a un paffetto un tanto chili chiliwei, chamado........"Leblón", e como non, novamente Xogador sacou o seu humor interno e dixo.......jijijijiji ¿imos ó Leblón James?, me parto tio!!!!!.E......como non....non podía faltar a nosa visita ¿a?.......RETABLOOOOOO!!!!!. Pena que non estivera Fives, para que nos deixara as copas a 50 céntims.jojojojoj. E depoois de contempalr o que tiñamos que contemplar, nun abrir e cerrar de ollos, apareceu...........................Carla Bruni!!!!!!!, si si si!!!! o que vedes. E alí estaba o seu querido Sarkozy, cos brazos abertos recibindo á sua amada. Bailoteo poraquí, bailoteo por alí, e.................triki trí!!!.


Saímos de Retablo. Hotman e Xogador coma sempre, berrando, boureando en fin mulimeiros perdidos. Pero amigos, Sarkozy e a Bruni, agarriditos de la mano por las calles de Santiago respetando o protocolo acordado e demostrando o seu amor mutuo. Que bonito!!!!. Tal parejita marcharon para o palacio de Versalles amañar temas de Estado. e un servidor e Xogador fomos pa?.....................LIBERTYYYYYYYYYYYYYYY!!!!ala chavalitos 5 iuros. Fomos facer as nosas necesidades miccionais ó baño e alí todo empezou. Unha enorme e amarillenta persoa comezou a falar co Xogador. ¿Quen era?.........o RAÑA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! non era o triatleta non, era o ex porteiro de Duplex, nativo do Valadouro pero residente en Bertamiráns e coleguita de Xogador. E o tipo quedouse sorprendido cando soupo que era o fillo do Piru.


Como non, aceptamos as copas, e a raíz da palabra "Piru", comezou a elaborarse unha conversa futbolística-deportiva-Rafista. Das cales destaco a cotinuación:


O RAÑA: ¡Agora traballo nunha autoescuela oh..........levo 7 copas, non sei se pillar o coche pa ir pa casa! (jojojoojoojoo, ese exemplo ostia)

O RAÑA: ¿Cantos anos tedes?¿24?......eu con 24 anos bebía 24 cubalibres nunha noite, agora con 5 non me lambo. (¿a quen vos recorda?)

O RAÑA: Cagundios, teño un fillo de 17 anos. O chaval é nadador, e vai competir a Viveiro, Ferrol, e o outro día foi á Travesía de Xixón. Quedou 2º, pero tivo mala sorte, gañoulle David Meca no sprint final. (que barbaridade)

O RAÑA: Hoxe en día o Cervo con aquel equipo (Rafa, Piru, Santi, Bio, Suso Martínez, Molo, etc), estaría en 2ªB. (pa flipar)

O RAÑA: Hoxe en día Bio (ex-xogador do Cervo), sería máximo goleador de 2ªB......¿Que digo?, hoxe sería Van Nissssstelrrrrrroy joder!!!!!!!!

O RAÑA: ¡Con 20 anos fichei polo Deportivo. Pero botárnme. Foi un pau para min, por eso non fichei polo Viveiro! (a boa vida é o que ten)

O RAÑA: ¡¡¡Joder chavales, o Cervo era moito. Recordo aquelas cheas no Muíño. Iba un venres pa Cervo e chegaba a Ferreira o sábado á noite!!. Aquelas noites co Piru, Rafa, Santi.....! (o mellor de cada casa)


En fin xente, unha noite pa enmarcar na historia. Esperamos velo pronto. ENORME RAÑA!!


PD: ¿Gañaría en realidade David Meca na travesía de Xixón?