28 dic 2007
FILIZ ANIVERSARIO, MANGANTES!!! (xogador de chica)
O conceto era que, se o elemento de Jiménez Losantos ten un programa de radio propio e exclusivo para escupir o seu veleno, nos tamén temos dereito a utilizar a nosa (moito máis humilde) vía para despacharnos a gusto sobre todo o que nos indigna do día a día. Pero tampouco se trata só de rajar; criamos que o blog tiña que ser un nexo de unión entre colegas, un lugar para compartir, un punto de intercambio para as distintas maneiras de ve-las cousas dos participantes que o integran. É dicir, algo noso; pero tamén dos de fora, de calquera frexulfeiro ou senegalés que se queira apuntar; algo de todos. O que pasou despois xa se sabe. Un torrente de debates, risas, teorías "filosóficas" e "sociolóxicas", sablazos de indignados/as lectores... incluso receitas de cociña!!! E cunha serie de colaboradores que aportan cada un o seu estilo, cada un a súa personalidade.
Houbo quen nos voltou á infancia, facéndonos asomar o lagrimón (e recordándonos o trastes que eramos). Algún conseguiu que nos doese a barriga de rir coa súa visión sobre as gambetas de la life. Unha pixina tratou de facerse cun hoco nun monte de pipís, defendendo a dignidade feminina. Tivemos unha parella de heartbreakers que nos demostraron que os chulos non están sólo en Madriz, e que, coa súa sapiencia, pugnaron por que tivesemos un mellor rendemento chingador. Asomaron polo blog artesáns de primeira, que nos ensinaron a coser como só os mestres saben; e que nos obrigaron a ler, deixando caer as súas teorías senón sempre acertadas, sempre divertidas e interesantes. Non faltou a polémica, estando o blog como estaba cheo de grandes encizañadores. Por haber, houbo quen nos explicou con receitas o por qué do seu cuerpo serrano. Tamén atopamos unha parella en technicolor, unha especie de Tip e Coll na que un tratou de poñer cordura ó asunto, e o outro dilapidou todos eses esforzos. Outra das parellas insignes do blog, admiradores a partes iguais dos culebróns venezolanos e dos dobraxes da Galega, crearon un monstruo; os seus posibles resultados dan medo.
Hai uns días Dori (Perfect Body) e Tresillo colgaban un poema no que Rudyard Kipling dicía algo así como que "éxito e fracaso son os mesmos impostores." Penso neste blog e digo..............quemeimportaaaminonepotivo. Eu non sei se montar esta trapallada foi un grande éxito ou un rotundo fracaso. Só sei que me gusta, e que me gusta moito. NORABOA A TODOS, E MOITAS GRACIAS.
27 dic 2007
UN ANO E QUE ME IMPORTA A MIN por Tresillo
EN UNA MESA DE UN BARE, DE CUYO NOMBRE NO QUIERO ACORDARME... (amarillo s. & xogador de chica)
Augurámosche un grande futuro musical (incluso chegando a tocar no Luar), sobre todo cando cambies do estilo cantautor durmeovellas ao rock gótico, con esa nova posta en escena na que comerás galiñas vivas nos concertos. Falando de comer galiñas, campión entre os galos, no tema sesoal pasarán polas túas ambiciosas mans 5.430 kilos de carne, ou o que é o mesmo, unha ducia de mostrens (uehe).
DORÍFORO:
Proseguirás a túa ascendente carreira fichando polo Rioaveso Machinango da segunda rexional luguesa. Non colarán as túas declaracións no Retroceso, cando alegues que “teñen un proxecto firme de ascender a primeira.” Ademáis da inxección económica rioavense, Nestlé invitarate a un ano de productos gratis por soster á compañía a base de Nesteas no 2007. As rabeadas serán crimianales.
TRESILLO:
Desvelada por fin a leyenda nos vestiarios do pabellón de Cervo, e en vista de que non era para tanto, chingarás o doble que o ano pasado; de nada pasarás a nada de nada. Aconsellámosche que deixes a carreira de dereito polo canto e a danza contemporánea, porque no teu estilo apreciamos a mesma exquisitez e perda de aceite de, por exemplo, Rudolph Nureyev.
BOSTEIRA:
Atoparás quince traballos novos sen deixar ningún e, por suposto, sen acabar Forestales. Compaxinarás a vida de currante con tres mulleres en Lugo e coa carreira deportiva no Chan Roman, que, dito sea de paso, seguirá en terceira. Xa aproveitando, que sepas que non o vas dar ascendido na puta vida, así que lembra que unha retirada a tempo é unha victoria. Por certo, o Chori non pasará a ITV. ¿Sacrificio? ¿Inyección letal? ¿Envolveralo nunha bolsa, coma os gatos, e tiraralo ó río? Aproxímase un ano de grandes decisións, amigo.
SR. BLANCO:
Iniciarás unha prometedora carreira política como líder da extrema dereita belga, e farás unha Cidade da Cultura máis grande aínda ca de Santiago. Os insultos non baixarán de “fillo de puta,” ó que responderás con verbas políticamente correctas e coa retirada, cual Paco Vázquez, ao Vaticano.
BARRILETE CÓSMICO:
Sen grandes cambios. Perderás toda canta partida botes, pero sen deixar de se-lo mellor.
REY DE COPAS:
Vas acabar o ano próximo coma un cincel, delgadiño coma un fío en base á túa dieta de cocho con whisky, mentres siguen e siguen a palmar vexetarianos. A pesar de todo, non babees, chingar cero. Bas aprendeher un huebo de hortografía, por que te bas hapuntar á unibersidá. E hestudiarás. ¿Oiches?
METODISTA:
Poñerase de moda levar ornitorrincos ó lombo, e ti comprarás dous. Poñerase de moda levar luces de neón nas cexas, ti levaralas rosas. Poñerase de moda levar unha flor no cu, ti levaras un ramo (e cheirarán ben). Iso sí, a vestimenta costarache un huevo e parte do outro. Terás que hipotecar o piso e vivir debaixo dunha ponte, iso sí, a hostia de fashion.
CHEGOUOHOME:
Comezarás a recibir presións dunha mafia rumana, e cartas desas escritas con recortes de periódico, que avisarán: “mecagondiós, quedamos en que a Mariña era territorio noso. Alónxate do Oasis.” Non reacciones coma un kiko e procura evitar os axustes de contas. Por certo, comezarás a sentir unha grande atracción polo Metodista en marzo. Rexeitarate en agosto. Casaredes en setembro.
ARROZ CON PITO AL ESCONDITE / SOCIO NUMERO 8:
Cambiarás de novo o nick, pasarás a chamarte Peter Pan, porque seguirás a aparentar eternamente joven tendo trinta e pico. Iso sí, todo será froito da operación da ciruxía á que te someterás para afronta-la inevitable (acórdate) madurez. Terás un notable éxito chingador, liaraste con Isabel Preysler e poñerala ás vinte uñas sobre o seu chan de porcelanosa.
HIPER:
Non, tampouco este ano che rebentará o peito, pero casi. Daranche un novo curro na Alúmina magníficamente remunerado, que tratará de remolcar os barcos de bauxita co kayak. Sentiraste un pouquiño canso logo do curro, pero cun vaso de auga con azúcar chegará de sobra para ir de seguido ó ximnasio.
PEQUENA RETADORA:
Noraboa, descubrirás a vacuna contra o dolor de huevos, tendo moita aceptación. O protocolo social cambiará, e dos abrazos, besos ou apretóns de mans pasarase ás patadas nos collóns. Iso sí, os efectos secundarios van ser mortales. O máis liviano, almorranas. “Hemoal” darache un premio como socia de honra da empresa, o tribunal internacional procesarate por crimes contra a humanidade.
FARAGULLIX:
Faraste hippie dunha puta vez deixarás de tocarnos o carallo co reciclaxe, e de revolvernos o fígado cos teus cócteles de experimentador psicodélico. Paparás un carro de cachondas criminal, pero todas con pelos nos sobacos. Vaille dando.
CHINOSUKE:
O Sr. Blanco contratarate de arquitecto para a Cidade da Cultura que preparará en Bélxica, sendo partícipe do rotundo fracaso. Vai caer todo en baixo en canto corten a cinta inaugural.
ICEMAN:
Vas ter que hipoteca-la casa para paga-los cubalibres que se beberán na boda. Nada que non soubeses.
XOGADOR DE CHICA:
Por fin o esperado día chegará, reproduciraste coa Black-or-White, pero non todo o monte é orgasmo, empreñarala e perseguirate a Dog Street en pleno. Exiliaraste en Irlanda donde terás unha aceptación social completa debido á similitude cromática dos vosos pelexos. Os vosos fillos serán negros albinos alopécicos fanáticos de Camarón de la Isla.
LUKA PONI:
Abandonarás os estudios e, cual Michael Corleone, optarás por asumir a responsabilidade de suceder a Donal Sutherland no seu imperio cervense. Perderás todo ó cabo dun mes. E voltarás a facer outro ciclo de química, sendo de novo elixido como delegado.
PELUSILLA:
A vida do namorado é dura e acompañarás ó Sr. Blanco a Roma. Terás que afrontar un pequeno problema na vosa relación: logo do fracaso monumental da Cidade da Cultura e do exilio de Bélxica, o noso amigo pasará por unha crise esistencial creminal. Logo dunha extensa charla con Doríforo, plantexarase se o seu destino non sería máis ben “ensinar o evanxeo entre tódolos irmáns.” Cremos que un bon polvo será suficiente para contaxia-lo de ateísmo.
CERVECIÑAFRÍA:
Nuria Roca contratarate como colaborador no seu novo programa sobre sexo, e incluso liderarás unha sección que se chamará “Juntemos Orense y Pontevedra.” O movimiento de lengua “entre paréntesis” e o “baile da piksa” terán un éxito a nivel estatal tan grande coma o “Que pasa neng” ou o “baile do gorila” de Melody...
AMARILLO S.:
Trunfarás no séptimo arte. Terás un ano moi prolífico, revolucionando o mundo do cine erótico con dúas películas pornográficas nas que apenas se chinga, “Pillou os kilos navideños nos collóns” e “Dez minutiños.” Por desgracia, estas obras de arte van estar basadas totalmente nas túas experiencias persoais; arrugaránseche os huevos como uvas pasas, e dez minutiños serán todo o minutaxe dos teus avatares sesoales este ano.
CONCERTO NA PONTENOVA
24 dic 2007
ES BOSTEIRA (xogador de chica)
A película é bastante aburrida, a pesar de ter un par de sustos que fixeron que Dori me chantase os seus perfectos cóbados na ingle. Ou igual foi que non a pillamos. Dicía Amarillo que o periódico puña que tiña claras implicacións políticas e dobles lecturas e quemeimportaaminonepotivo. Cual Garcis de la life, no coche de volta á casa comímonos o tarro para ver que é o que había detráis desta trapallada. As conclusións foron:
(isto que sigue son pensamentos que levan ó final a lóxica da película, non a nosa):
1- "Soy leyenda" contribúe a acentuar o dominio patriarcal. Emma Thompson é a doutora culpable, a que as arma mazo pardas. Muller tiña que ser. E logo déixanlles conducir. Mecaghina.
2- "Soy leyenda" propón que nos deixemos de ciencia e especulación, é dicir, de mariconadas. Mira o que pasa por investigar, unha desfeita que nin Zapatero... Así que o Estado debería invertir máis no exército e en tipos como Will Smith, que salvarán o planeta, e menos en I+D. Claro como a auga.
3- Dios existe.
4- Por unha vez en América, os malos son os brancos e o negro o bueno... Mmmmmmmmmm, gondiós, esto non acabo de pillalo... Case dan ganas de preguntarllo ó director... Tades seguros ho? Non sería ó revés??? Ademáis, o latino que entra en escea (unha rapaza) non é nin asesino, nin puta nin camello... REVOLUCONARIO!!!
5- (Ultima conclusión, esta personal). Mecagoenlavirguen... Papar nunha zona cero é máis fácil que en Cervo... Queixaste un par de aniños e sae da cueva unha brasileira criminal (Alice Braga, Ciudad de Dios) con ollos como améndoas... Non é xusto, joder... Leyenda somos nesoutros, hostia, e Will Smith un bosteira. Veña ese autobús de suecas.
MOITO GALO EN CERVO, MOITO HOTMAN por Tresillo
E é que a vida mesma é un paradoxo...manda carallo, moito "Ghalo" en Cervo este pasado domingo 23 de nadal e o campeón, como non podía ser doutro xeito, o Hotman...Así aparece en "La Voz de Galicia" na edición dixital deste 24 de nadal:
"Hotman, un gallo autóctono, propiedad de Rita Paz, de Celeiro de Mariñaos, fue el mejor ejemplar que pasó ayer por la Feira do Galo de Corral de Cervo que organizó como cada año Airiños do Xunco y en la que se comercializaron 72 gallos sobre todo de raza autóctono, pero también de Mos y cubanos. Los 18 ejemplares de la cervense Carmen Lamelas fueron el mejor grupo de gallos.
Según la organización, unas mil personas disfrutaron de la mañana en el Souto de Cervo y pudieron llevarse a casa un gallo de calidad. La cotización rondó los diez euros el kilos, y así, un ejemplar de 3,5 kilos se vendió por cerca de 40 euros. Rafael Blas lamentó «o parón da gripe aviar», que resta participación, y destacó también las transacciones que se realizan antes de la feria, que redundan en la menor presencia de ejemplares".
Noraboa querido Hotman, porque aínda que hai moito "Kiko" que saca máis peito que ti, chamándose "Rumano" ou "Bostas" dificilmente se pode ter a túa "clase" e "glamour". O teu "plumaje", o teu "brillo" e o teu xeito de "galear" seduce á galiña máis pintada. Pero, senón che importa, este "pitiño" que che está adicar estas verbas, quere facerche unha recomendación: menos "capona" e máis "galiña de corral" aínda que, como dí o título dese clásico do porno, "Gallina vieja hace buen caldo".
19 dic 2007
17 dic 2007
DE XOVE A O.T.
Aqui tedes a "Carino", un persoaxe peculiar de Xove demostrando as súas dotes artísticas. Será o encargado de abrir o karaoke No Caseto de Copa, o día de Noiteboa, que disfruten
16 dic 2007
QUE DURA É A VIDA DO CHINGADOR (A MIÑA NON TANTO). (xogador de chica)
14 dic 2007
"IF" de Rudyard Kipling por Doríforo e Tresillo
Se gardas no teu posto a cabeza tranquila,
Si esperas no teu posto, sen fatiga na espera.
Se ao falar non esaxeras, o que sabes e queres.
Se logras que se saiba a verdade que falache,
Se arriscas dun golpe e cheo de ledicia,
Se logras que os nervios e o corazón te asistan,
Se falas co pobo, e gardas a virtude.
Si enches o minuto inesquecible e certo,
¡Serás un HOME, fillo meu!
13 dic 2007
EXTRAÑOS COLEGAS>>Amarillo S.
E o empollón...terá porno no portatil ese?
As dudas asaltanme.
12 dic 2007
NOVA REVISTA DE HUMOR GALEGO (xogador de chica)
http://revistaretranca.blogspot.com/
P.D. Sres. e sras. da revista Retranca, por se caen por casualidade neste blog... para ironía, nesoutros... os papás. (jojojojojojojo)
(MOMENTOS DE AUTOPROMOCIÓN ABSOLUTAMENTE GRATUÍTOS)
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/05/la-revolucom-llega-la-coruque-miedo-por.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/01/transcantrabeca-por-tresillo.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2006/12/intolerbel.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/10/teletienda-quemeimportaamin-presents.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/08/un-traxe-faino-calquera.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/01/que-tern-os-chuliweispor-dorforo.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/08/novo-diccionario-de-seduccin-by.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/01/galegos-of-world-defindevos.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/01/o-arte-da-seduccin.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/09/encuesta-semanalamarillo-s.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/05/resultados-da-encuestaamarillo-s_10.html
http://quemeimportaamin.blogspot.com/2007/08/arranca-loitaamarillo-s.html
UN POUCO DE VICIO>>Amarillo S.
Como coleccionista de vicios que son, quero compartir este minixogo con vosoutros, a ver quen é o mortal que supera o meu record de 4:29. Probádeo e engancharavos, moi útil en época de examenes.
Menudos collós
CHEGA A NAVIDAD A ESPIÑEIRIDO>Amarillo S.
Siiiiii, sexy, muy sexy!!!!! Que meneos!!!!! Que muller pode resistirse?!!!!!! Esinheirido is not Spain!!!!!!!
11 dic 2007
TRAGHEDEA DE AMOLLLLLL. cap. 6. rácing de santander & kiko bótalle o veneno.
CHURRASCO EN EL ARENAL...
NATA MONTADA...
Y MUCHA MÁS TRAGHEDEA DE AMOLLLLLL!!!
10 dic 2007
CONFORME AO DEREITO LABORAL, UN NOVO XEITO DE DARSE DE BAIXA por Tresillo
E despois dín que tonto é o que dí tonterías...a lóxica do Luisma é impepinable, claro está, para aqueles empresarios, que ao marxe de ser uns "cabróns capitalistas" (Viva Rusia Comunista!!!) son uns "fachas redomados". Así que, xa sabedes queridos proletarios do mundo, a "revolucón" empeza primeiro polo "maricón"...e a tomar por culo Marx e Engels!!!
Real Academia Quemeimportaamin. By socio Nº8
8 dic 2007
QUEN FOI A MULLER QUE DIXO QUE OS HOMES ERAN BORRACHOS???... (webmasters)
Inolvidable charla na que o maestro fala e canta sobre a santísima trinidade: viño, política e mulleres. ¿E é que hai algún outro tema? "Eles dicen quen nos dera pan... Eu digo quen nos dera cona!!!". VERDADES COMA PUÑOS!!!!
7 dic 2007
Diccionario da Real Academia Quemeimportaamin. (R.A.Q). By: Socio Nº8.
En vista da facilidade expamosa e xenial que alguns dos nosos sectarios teñen en emplear unhas palabras ben prestadas doutras linguas ou persoas-personaxes, ou algunhas veces de colleita propia. Hai vai unha suxerencia crear o Diccionario da Real Academia Quemeimportaamin, dentro da sección refraneiro copular, onde os seus membros sexan todos aqueles que queiran incorporar palabras novas ou as que xa estan creadas pero olvidadas no tinteiro e incluso poñendo unha fotografía o lado pero sen animo de ofender a ninguen nin de ridiculizar , así esta nova iniciativa axudaranos a comprendernos mellor ou que sentido lle damos as palabras que usamos doutras linguas.
Así que como primeira palabra vou a empezar pola W.
War: Procedente do inglés, e que é usada por un dos nosos ben queridos blogueir@s
o cal non fai falta presentación xa que quen siga o blog sabrá de quen se trata. Este blogueiro soe usar esta palabra sobre todo cando se acerca o finde, ou cando a temperatura do seu corpo alcanza límites insospechados como Antorcha o dos catro fantasticos.
P.D: Adicolle esta entrada a quen ben el sabe e suerte no teu concerto tío seguro que saldras airoso e haber se de esta saes con todas as cordas enteiras.
UN ANIÑO MAIS by hotman
Queridos blogueiros/as, temos outro aniversario dun compoñente do nos blog, o de Metodista. Xa van 24 anos tio, e esperamos que sigas cumprindo moitos, moitos mais. Aínda recordo aquelas celebracións na tua casa tio. Xuntabamonos as catro da tarde, aínda que algún sempre ía as tres e media por si acaso non chegaba, como era o caso de Doríforo. Non sei como se amañaba, pero sempre era "el primero en llegar". Antes de merendar na famosa terraza do Baseint, xogabamos ó escondite polos baixos de "Singer Mornings" (O Cantamañanas), e como non, enchíamonos de polvo ata as cangallas.
Despois deste novidoso xogo, iamos merendar a dita terraza, algo parecido á habitación de Xogador de Chica en Santiago, jojojojojojo. Alí batallábamos de si era mais forte Son Goku, Freezer ou Célula. E di si Gohan sería o mais forte do planeta. Incrible.
Pero os cumpleanos de Metodista, ,introduciron cambios de celebracións. Foi un dos primeiros cumpleanos, por non dicir o primeiro, que se celebrou na famosa Pizzbur de Burela, hoxe rexentada por Avenida de Magoi. E posteriormente ver calquera peli no xa desaparecido Cine Mon. Xa fora "Mortal Combat", como "1,2,3 Splash", o que contaba era ir ó cine, para que á mañá seguinte dicir que saímos.- "¡¡Buf onte saín e hoxe non poido cos pantalóns!!". E o carallo é que levabamos unha zampada de pizzas e hambureguesas, depois de tomar 44 coca-colas por cabeza e sin mexar. jojojojoo. E as 11 da noite na casa cantando baixiño......pero para nós eso era saír. Que recordos. E hoxe xa pasamos de ir ó cine, agora imos ó que imos e pista. De viños, de cea e de copas.
Felicidades Metodista!!!
PD: ¿Será Son Gohan o home máis forte do planeta terra?
4 dic 2007
CONCERTO NO KKUET
Moi boas queridos blogueiros/as. Para aqueles que non o saiban, este sábado dia 8 de decembro, dou un concerto acústico e en directo, no Pub KKUET de Burela; a partir das 12 da noite. Espero que me acompañedes nesta viaxe, da cal non sei como vai ser o traxecto in o final. Espero que todo saia ben, e espero contar coa vosa axuda.
É un concerto moi importante para min, xa que se trata dunha actuación en solitario, á cal non estou moi acostumado, pero espero perder ese temor o próximo sábado. Só estarei acompañado pola guitarra, e Chopy ó son, que tamén me acompañará coa percusión nun tema coñecido.
Dar as grazas a todos aqueles/as que me animaron a dar este paso,a todos aqueles/as que aturaron os meus pensamentos pesimistas, a todos aqueles que me prestaron material, como é o caso do gran baixista "Bassy". E o gran, percusionista, batería e técnico de son "Chopy". A Iceman e Rocco, por aguantar as miñas poses diante a cámara, e por sacarme ese book de fotos tan atrevidas e fermosas ó mesmo tempo. Un saúdo a todos e espérovos o sábado, á partir das 12 da noite KKUET.
HOTMAN
PD: Amarillo S., tocarei algunha coñecida. Doriforo, EN LA INMESIDAD
30 nov 2007
CALDO DE CASTAÑAS DA AVOA
Ingredientes:
-500 grs. de castañas
-1 manoxo de verzas ou grelos
-1 trozo de unto (aprox. 50 grs.)
-300 grs. de fabas cocidas
-1 litro de caldo de cocido
Instruccións:
Monda-las castañas, escaldalas en auga fervendo e quitarlle-la segunda pel. Reservar.
Lavar ben a verdura, troceala e escorrela. Reservar.
Nuha pota poñer a coce-lo caldo co unto. Cando rompa a ferver, bota-las castañas e a verdura e deixar cocer ata que estean feitas. Retir-lo unto cun pouco de caldo a un prato e incorpora-las fabas cocidas.
Mentres coce o resto, faise o rustrido do unto, machacándoo cun garfo. Cando estea ben desfeito, retíranse os anacos de tripa e o resto incorpórase á pota. Déixase cocer uns minutos e sérvese.
PD: XUROPORDEUS QUE NUNCA O PROBEI. PERO MIÑA AVOA TEN MOITOS SECRETOS OCULTOS.
REY DE COPAS
29 nov 2007
I MARATON DE FUTBOL-SALA "CONCELLO DE CERVO"
DATA CELEBRACIÓN: 29 e 30 DE DECEMBRO
LUGAR: PAVILLÓN C.E.I.P. DE CERVO
PREMIOS:
1º.- 600 EUROS E TROFEO
2º.- 400 EUROS E TROFEO
3º.- 200 EUROS E TROFEO
4º.- TROFEO.
CUOTA INSCRIPCIÓN: 100 EUROS
INGRESAR EN Nº CONTA: BBVA: 0182-1548-44-0010100138
DATA INSCRIPCIÓN: ATA AS 24 HORAS DO 21 DE DECEMBRO
TELÉFONOS INSCRIPCIÓN: 600968344 (RAFA) ou 620145038 (JOSÉ)
ORGANIZA: AIRIÑOS DO XUNCO
COLABORAN: CONCELLO DE CERVO E CASAS COMERCIAIS.
ALA CHAVALES XA ESTADES FACENDO UN PAR DE EQUIPIÑOS POLO MENOS E COMUNICANDO A NOTICIA POR TODA A MARIÑA PA QUE SE APUNTEN MAIS EQUIPOS.
MOITAS GRACIAS POLA VOSA COLABORACION UN SAUDO "AIRIÑOS DO XUNCO".
28 nov 2007
Pescada ó Ribeiro con chícharos
Ingredientes:
-500 grs. de pescada en filetes
-100 grs. de chicharos en conserva (tamen balen os outros, pero eu xa non sei tanto)
-½ cebola
-1 vaso de viño branco do Ribeiro (ou una botella, depende cada un e cada un)
-Aceite
-Sal
Instruccións:
Picar a cebola moi finiña e dourala na tixola cun pouco de aceite. Cando estea dourada, incorporar o viño e deixar reducir uns minutos. A continuación engadir a pescada, deixando que se faga por polos dous lados. Cando estea case lista, botaremos os chicharos escorridos.
PD: Un chorriño catibo de wiski ou coña non lle fai mal ningun.
PD2: Non todo e cocido mecajiningundios.
REY DE COPAS
26 nov 2007
Música para mis oídos==>Sr. Blanco
Xa chegan as eleccións naconaís (As da galiza non, tranqui Quinball_Gz). Repasando o pasquín de roxos e masóns chamado "El País" un video de ZP e do choe aparece en portada. A curiosidade asáltame, ¿como será o video promocional dun partido?, ¿acabará con un "y si no le gusta el producto le devolvemos su dinero" como os anuncios da teletienda?. Ten un título suxerente "que el tiempo no te cambie", pois a darlle o play. Sale unha tía falando das tropas de Irak (que si pesada, que xa se foron, joder sempre co mesmo, a cambiar de disco). O segundo en aparecer é un "estudiante" ás portas do que semella o parking da facultade, cabalgando a súa moto de chuli wey. O mui cabrón estampa as seguintes palabras "Antes quitaban las becas, ahora te puedes ir de erasmus con los 6000€ que te da Zapatero". Pero vamos a ver Ruben Fernandez, se é que te chamas así; o dos 6000€ teños que ir pedir directamente á zarzuela ou como vai eso, porque eu debo ser dos únicos tontos que todavía non os cheirou. Seguro que o Zp estaba cheo nun bar e tirou de billetera e díxolle: "Toma Rubén, por majo, 6000€ para que te pires de erasmus, pero no te lo gastes todo en cerveza". Menuda geta.
Para a xente que non o sepa a beca erasmus son de 180€ ó mes, dos cales recibes a metade na túa estadía, é decir 90€ ó mes, e despois outros 90€ multiplicado polo número de meses que estiveches, pero sempre á túa chegada. Gústame como acaba o video "sobre todo valoro una cosa, Zapatero no nos ha mentido" Y un güevo, menuda trola largou.
Pódense ter distintas opinións sobre a traxectoria de Zapatero, a miña é que o seu mandato tivo máis luces que sombras, e que España entrou nun progreso a nivel social, pero jódeme que me tomen por tonto. A putada e que é peor o remedio que a enfermedad, porque Marianico el corto, xa me diredes.....
En fin, que a política estatal é esta, a ver quen vende mellor as súas mentiras, así nos vai. Por certo estou nun país que leva case 6 meses sen goberno e todo funciona perfectamente, non quero imaxinar esto en España, guerra civil seguro, en fin, que lle vamos facer.
P.D.: Así a todo a morriña aflora,ahi que terán esas terras de bárbaros e bóutaros.
Que carallo facer se che sobra un anaco do cocido da merenda
-Garavanzos cocidos: 400 grs.
-Pemento vermello: 1
-Pementos verdes: 4 (dos de fritir)
-Dentes de allo: 2
-Pemento doce: 1 cullerada
-Aceite de oliva
Instruccións:
En aceite de oliva refóganse os allos laminados coa cebola e os pementos cortados en xuliana. Cando estean listos engádese a carne do cocido desmigada, unha cullerada de pemento e os garavanzos cocidos. Quéntase todo xunto e punto.
REY DE COPAS
22 nov 2007
GUIA MICHELINS. LOCAIS ONDE HAI QUE IR... POR COLLÓNS, HOSTIAAAAAAAA!!!
O XA CHEGOU (Santiago de Compostela) (Xogador de Chica)
Como xa vedes, estamos de estreno e cumprimos un vello desexo, o de abrir unha sección gastronómica onde contar as nosas peripecias culinarias. Pero, á parte de facer de chefs, tamén estaría ben que recomendasemos esa clase de tascas que ofrecen callos e carne asada a un módico prezo de catro elorios, e que non aparecen nas guías de viaxes pero todos coñecedes... que se vos nota que sodes bos comedores, perras!!! Reivindiquémolas!!! Como exemplo, temos a incansábel laboura dos Labordetas, sempre á procura de novas tapas (e jañas, sobre todo). Desde aquí propoño ós seutarios que escribades sobre os vosos sitios favoritos, para poder ter unha verdadeira Guía Michelíns e saber onde comer cada vez que vaiamos a Vigo, A Coruña, Lugo, etc. incluso Gante, que seguro que alí tamén hai... Porque ó final, por moito que citedes a Adriá e faledes de sofisticación, o que demandades sempre é freba... e se é barata, xa non che digo ná...
Comezamos nos fogóns cun dos lugares máis interesantes de Santiago, o mesón “Xa Chegou”, que se sitúa na zona vella, preto da Praza de Cervantes (xusto ó pé do pub “Meia”). Esta tasca é única por diversos motivos. Cabe destacar, primeiro, a súa decoración “yo soy de Quin y con orghullo”. Tanto as paredes cheas de alegatos galizaceibarios coma o equipo de son, que reproduce innegociablemente folclore galaico, confiren a darlle a este local unha particular filosofía. Pero o que acaba por dar o toque final é o “jefe”, invariablemente rubo él, faga calor, frío ou temperaturas suaves, e que te recibe cantando a regueifa ou cantiga de rigor con categoría e aplomo: “a laranxa foi á fonte, e o limón foi atrás deeeeeela... oooooooooollos verdes son traidoreeeeees... á miña casa non quero que veñas, sempre me fodes, e nunca me empreñaaaaaaaaaas...” Case da ganas de abrazalo e participar da interpretación arrolándose polo chan cual Bosteira e aportando o “je mimportamin o nepotiiiiiiiiivo...”. Inolvidable.
Xa sentados na mesa, mentres escollemos que comer e o “jefe” intercambia chistes co cociñeiro, que debe ser de See, aparece a caña pedida, que ven nunha xarra de auténtico Hooligan Galizaceibario. Miras e pensas que é de litro e medio, aínda que ó final son “só” 35 centilitros. E é que aquí sabemos vivir... Á caña acompaña unha tapa de minchas (bígaras, como lles queirades chamar). E disfrutas como un enano dándolle ó alfiler, coma cando eras cativo e as collías na Caosa, sempre tan chea de merda... Ay, que recuerdos!!! Outros día tocan unhas lonchiñas de xamón, outras unha sopiña de allo... Pero coidado... ó “jefe” poden cruzárselle os cables e poñerche un prato de navallas!!!!!! Lo han visto mis ojos!!! Las ha catado mi boca!!!
Un colega aconsella pedir unha ración de chipiróns (4.00 e.), que acaba por ser a mellor que comeu nunca quen suscribe. Criminales. Asustan. Os coghomelos con xamón (máis menos, 6 e.) que se me antollaron a mín tamén resultaron ser unha boa (inmellorable) opción, por moito que me enerve que o meu compañeiro califique o cu da gran promesa da promoción 06/07 da Facultade de Xeografía e Historia como “pandeiro”. Completamos todo cunha ración de zorza con patacas (da “normal”, porque parece ser que a que aparece tipificada como “zorza do Neno Labrego” é bravía de carallo...)... e ós cafés invita a casa! Candios, coma antes... Finalmente, o jefe despídenos con outra cantiga que non recordo (quizáis sexa da súa autoría), logo de pagar uns 8/9 euros por comer coma señores... Cando cerramos a porta, unhas guiris cañonas que estaban sentadas na mesa do lado pregúntanlle nun lamentable español que é iso de “Zorza do Neno Labrego.” A escena perdímola, pero debeu ser de risa. Outra imitación do porco coma a do tipo do “Orella”, pero co tractor, sacho e Skol incluídos???
Por certo, disque polas noites está a chapín porque os chupitos de herbas e café saben que consolan... Habemos de continuar con esta labor periodística e informar sobre este rumor, jo, jo, jo...
Desde estas páxinas declárome yonki deses chipiróns...
Volvimos, ho. Non íamos volver...
21 nov 2007
RETRATOS DO PASADO
mais ben son de deixar algun comentario.Pero ahora que ma saleu a vena nostalxica,debe ser por que se acercan unhas fechas un pouco entrañables,pois ocurreuseme(si paiasos)escribir algunha anecdota de cando eramos mais novos.Mais que nada que a xente que lee este blogue sepa de primeira mao como as amañabamos no pobo.
Empezo recordando,sempre quedaranme moitoas cousas sen recordar e por iso que necesito da vosa axuda,cando eramos pequenos que viviamos a todos na casa de abaixo(no cuartel),todos menos Peibol,que ainda non nacera.A pandilla era do mais curiosa e variopinta xa que estabamos:os meus primos,funkyman e eu,e despois sempre aparecia o de orense,os cachapelos,o bostas,o chino,o fillo do alcalde....(como vedes son todos os alcumes polos que eramos,e algun ainda o conserva,conocidos no pobo.Todos andabamos todo o dia na calle,xogando a indios e vaqueros,o futbol(deporte que como xa veredes marcara boa parte da nosa adolescencia),carreiras nas bicis,as chapas....Como vedes nada de plaiestation nin hostias en vinagre.A imaxinacion corria a conta nosa,xa que de tele mais ben pouco tamen,e asi invetabamos as guerras,os bos contra os malos,os circuitos para as bicicletas,e calquera outro xogo para pasar o dia fora.
Acordome un dia de inverno,de aquela si facia frio,donde esta ahora o concello antes habia un campo,no que se xugaba o futbol,facianse as festas ,ect...pois tiña unha taxea(dicese asi non)por onde baixaba a auga cando chovia do hospitalillo e hiba toda para ahi,facia unha autentica piscina!E ali fumos,Roi e mais eu,primeiro foi facer un barco cunhos carabullos,para ver se flotaba e asi poder facer competicions de haber quen chegaba dun lado o outro.Salta de aqui,sopla de ali,empuxa,aparta de ahi,non toques o meu barco....caimos na taxea!Anagados ata as orellas,en pleno inverno!Non nos fumos para a casa correndo e chorando eh!,nada deso,ali seguimos empuxando os barcos,coa auga pola cintura,ata que alguen gañara.
A mai que vos pareu!,debeu decir miña tia cando nos veu ali metidos,mollados coma pitos e mortos de frio!Colleunos pola orellas e levounos para a casa quentarnos o lado da cheminea cunha manta pos dous e botandonos un sermon que nin o cura.E nos,rindonos polo baixo e mirandonos un para o outro pensando cando nos volveriamos a meter ali.Dicir que non foi unha vez soa,senon que algunha que outra vez mais foron.
Bueno,esto so e o principio,unha toma de contacto para ver como me desenvolvo narrando,o mais real posible,as nosas andainas.
Prometo mais e mellor.
20 nov 2007
Callos á galega e punto
-1 kgr. de callos
-1 limón
-Vinagre
-Agua
-1 cebola
-2 máns de terneira
-4 dentes de allo
-2 chourizos
-½ kgr. de garabanzos
-4 cominos
-1 cullerada de fariña (da normal)
-1 cullerada de pemento doce
-1 culleradiña de pemento picante
-Aceite
-Sal
Instruccións:
Lávanse moi ben os callos en varias augas, con limón e vinagre para que queden ben limpos e brancos. Córtanse en anacos e dáselles unha fervedura en auga xunto coas máns de terneira, limpas de osos e tamén cortadas en anacos.
Escórrese todo e pónse a cocer nunha ola con abundante auga e sal, xunto cos garabanzos, que tivemos a remollo 12 horas. Cara ó final da cocción engádense os chourizos cortados en rodas.
Cando estea todo cocido, nunha tixola con aceite (podese utilizar manteiga de porco) faise un refritido cos allos e a cebola picados, os cominos, o pemento doce, o picante e a fariña, engadíndolle un pouco de agua da cocción dos callos. Engádese este refritido á ola mesturando todo moi ben e sérvese.
19 nov 2007
Nova sección. By Socio Nº8
Pechugas de pito rebozadas recheas de xamón e queixo.
Empezaremos cunha receta fácil de facer e coa que sempre quedarás ben ante as tuas amistades e familiares. Por ser a primeira adicolla os membros do club gastronómico "Roupa vella", espero que vos guste.
Nº de persoas: 2
Categoria: Aves e carnes
Dificultad: Fácil
Ingredientes:
2 peitugas de pito abertas en libro
2 lonchas de queixo
6 lonchas de Xamón cocido ou serrano ou incluso bacon
Manteiga
Pimienta molida
Pastillas de caldo
Instrucciones:
Abrir a peituga e poñer dentro as 2 lonchas de queixo, una boliña de manteiga, pizquiña da pastela de caldo desmenuzada e unha pizquiña de pementa. Pechar a peituga, envolvela nas lonchas de xamón e lialas en papel de forno ou papel aluminio. Meter no forno uns 20 – 25 minutos. Co papel do forno podese meter no microondas, senon co de aluminio pasade de todo falo por experiencia, a potencia máxima, uns 10 minutos.
Tamén se pode facer o mesmo freindoas e rebozandoas, para eso batiremos uns ovos e pasaremos primeiro a peituga empapandoai ben en ovo e logo pasarémola ben en pan rallado e para a sartén , moi importante que a sartén teña aceite e esteña xa quente, freir hasta que se poña dorada e retirar da sarten. Para que non se desfaiga a peituga podese pechar cun palillo.
Para acompañar este plato pódense freir unhas patacas ou facer unha ensalada ou as dúas cousas a vez.
E lista para degustar a presentación e libre e cada un podea facer como queira, pero un consello por experiencia, si vos sae mal facede unha boa presentación hai veces que se come máis pola vista que pola boca.
Bon apetit.
15 nov 2007
TRAGHEDEA DE AMOLLLLLLLLL. cap. 5. rácing de santander & kiko bótalle o veneno.
Al tiempo, Yurisleidy, borracha perdida y un tanto afectada por las palabras de Ryan Manuel y por el abandono de Efluvio de Amor (que se había ido dos horas antes), se dejaba seducir de mala gana en el Arsenal por un Beckham de pueblo neocharrero que la asoló con frases de autor y un ritual de sonrisas Profidén precocinadas, inasequibles al desaliento, invariables aunque le estuvieran metiendo un bate de béisbol por el culo. Finalmente, aún a su pesar, pensó que, por lo menos, tras los "diez minutiños" que duraría el guapito, la llevaría a casa (como así sucedió), y aceptó irse con él a dar una vuelta a la Marosa (????).
Ya en el Klëin los amantes, se les concedió el privilegio de ocupar la mejor "suite" para que disfrutaran del amolllll. Efluvio de Amor, caliente como el caldo, empezó sin más preámbulos a besar y desnudar a la muchacha, quitándole el sujetador talla 200, la faja y las medias que reactivan la circulación de la Teletienda (que traían, dicho sea de paso, un magnífico DVD "Maestros del toreo" de regalo). Y entonces, sin más paksareadas, empezó a penetrarla con sumo placelllll para los dos... pero, cuán terrible es la vida, al eyacular no pudo evitar pronunciar el nombre de Yurisleidy. Después de aguantar los gritos de Melissa Katherine Pitruska y una buena "somanta" de hostias, entendió que se había engañado a sí mismo, y había engañado a la chica. No la quería, unicamente sentía un terrible deseo de poseer ese cuerpo "odemonomeaunda" de pechos interminables, y al saber que ella aún le deseaba, el encantamiento había terminado... En realidad, necesitaba a Yurisleidy, quería a Yurisleidy, le dolían los huevos por Yurisleidy. Y aún en tan terrible momento de abandono fue un galán y llamó a Adelardo para que llevase a casa a la muchacha, mientras él subía al taxi de Cristóbal, a la aventura de recuperar a su amollllllllll. Como ya todos sabemos, no llegó a tiempo.
Al día siguiente, Ryan Manuel despertó con los gritos de su madre. Al pobre le entró hambre al llegar a casa y dejó la nevera abierta, la luz de la cocina encendida y había intentado cortar el jamón con una motosierra. También apareció durmiendo en pelotas debajo la cama, apestando a alcohol y con la alfombrilla vomitada, por lo que la señora, con todas estas pruebas, dedució que su retoño había agarrado una borrachera del quince. Se levantó y se deprimió al pensar que tenía por delante un duro partido con su equipo, el Garabolos. Pero en pocos minutos lo recordó... Efluvio de Amor no sólo era un gran jugador de ajedrez que se codeaba con Karpov o Kasparov, también era un futbolista frustrado que terminó por recalar en el Cuatro Roldas, el equipo ahora de los ricos que había comprado, cual Abramovich, Cacharro Pardo... Y el Cuatro Roldas era su rival ese domingo!!!!!
Efluvio de Amor también pensaba en el partido. De hecho, creía (aunque no acababa de creérselo) que la noche anterior Yurisleidy, despechada, se había ido por fastidiarlo con Ryan Manuel. Y se frotaba las manos ante el enfrentamiento que les esperaba... Por su parte, Ryan Manuel afilaba los tacos de sus Marco de aluminio... En su cabeza, sólo existía un pensamiento, una frase... CHAVAL, ACABAS DE SENTENCIALA!!!!!!
Quien pinchará a quién??? Lo veremos en el próximo capítulo!!!
12 nov 2007
CALA A BOCA, OHH!!!!!!!!!>>Amarillo S.
Así de claro. Vai vir un estranxeiro decirnos a merda que aguantamos nosoutros? Estanos decindo que eleximos democráticamente a un fascista trinta anos despois de Paquísimo? Será verdade, pero elexímolo nos, sempre vai falar de merda o máis cagado, porque ríome eu da democracia bananera que teñen aló.
Pero volvendo ó Rey e coñecendo as últimas noticias.....a ver si vai ser o Rey de cervo e lle saltou a vena sectaria.......
PD: Díxenvolo!!!!!!!! Mil veces o dixen!!!!!! Charlie Sheen é Galego!!!!! Ohhh, quen ten un clinex?
9 nov 2007
TI TAMÉN DESEXAS A "JONY", ESE CANALLA por Tresillo
Que chungo é chamarse Juan Carlos, pero moito máis manter o alcume do Jony (nada que ver co nosa prezada brevaxe de senectude). Porque ser o " malo, malote" impón unhas regras e unha disciplina fóra do común. Rexeitar o convencional para convertirse nun rebelde quizais con causa pero, sen lugar a dúbidas, cun obxectivo, resulta unha complexa tarefa que deriva nunha auténtica heroicidade. Nesta profunda análise do suxeito en cuestión discerniremos se o Jony "nace" ou "faise" e tamén que elementos configuran a un perfecto "Jony" da vida máis alá do tempo e do espazo.
En primeiro lugar, o Jony nace pero, ¿que datos nos aporta a natureza para chegar a esta conclusión?. En resposta a esta cuestión cabe dicir que ningún. Non hai dato empírico que demostre que o Jony nazca conducindo unha TZR e vestindo unha chupa de coiro negro, pantacas vaqueros rotos, camperas da Feira Cabalar do San Bartolo, camiseta abanderado de tiras modelo Pepe Piscinas e camisa lisa ou a cadros aberta perfectamente ornamentada cun crucifixo e unha cadea de ouro ou prata en combinación cunhas gafas Ray-Ban's made in Taiwan, paquete de Winston e Zippo "Born to eated" ou "Nasio pa'papar" (prototipo da xeneración dos 80-90). Ao contrario, tense comprobado que o Jony tamén vestiu traxes azules de "bebito" hortera e puxo patucos feitos pola avoa. De xeito que, nun sentido absolutamente kantiano, cabe dicir que o Jony é un concepto absolutamente a priorístico, é dicir, non é un ser que xurda da experiencia senón da razón. O Jony é porque debe ser e punto...non é unha hipótese e a el non o chulees que che solta catro hostias e "a tomar por culo"...entendesss pringao!!!
O Jony componse de catro elementos básicos: chuleria (a cal engloba arrogancia, sobervia e belixerancia), beleza (que se conxuga a través dun pelasso, dun culasso e dun paquetasso), intelecto (amplos coñecementos en pistóns, culatas e xuntas da trocola) e determinismo amatorio (non se trata de si as nenas teñen vontade de chingar con el ou non, o seu rabo é Dios, el é Dios e toda vontade está supeditada a súa condición divina).
Porque, "nenas", "pitiñas", "churriñas"(diminutivos da ave Gallus gallus, máis conocida como galiña...e logo a vós parécevos riquiño e doce que vos chamen así...lamentable), "chorbas", "titis", "chochetes"...(joder, que malote fun, nostálgueas Xogador de Chica, nostálgueas...onde vai a miña máquina del infierno VESPINO NLX New Look con tubarro Polini y variador de potenza?...criminal, performed by Maki Tech Enterprises) máis alá de calquera filosofía barata, a vós póñenvos os malotes...si, si, diríxime a vós, mulleres libres e liberadas do siglo XXI, vós gustades dos canallas, dos "cabróns" que vos fan sufrir co seu silencio, co seu desprezo aos vósos intereses, cos seus feitos, tal vez, inxustificables. Gústavos que vos chamén "nena y demás", que vos dén "caña", que vos digan "para de comer que te estás poñendo un pouco vaca", que non vos presten atención...que o primeiro sexa o "carro", a "besta" ou "el mesmo" antes que vós. Claro, que logo de tanto sufrir con ese amor, xa estará o pringao de turno para recoller as vósas bágoas...e se o cansancio é tal que xa non podedes máis e os 30 anos están cerca, amarralo ben dicíndolle comodamente que o "queredes" e pensando "que non o desexades"...[pero que bien me trincaba el Jony en el cuarto de baño del P1+ o en el R10]
Ai, Jony, Jony!!! que dura é a túa vida...pois tal vez estamos ante o teu ocaso. Si meu ben querido amigo, aínda que sigues a ter, polo de agora, o teu éxito garantido, xa empezas a estar ameazado, coma o clima. Unha nova especie "te acecha"...el CHULIWEY...ou o SMALL TOWN BECK'S (Beckham de Pueblo). Pero deso, deso xa falamos e, algún día, seguiremos a falar.
8 nov 2007
NOVOS VIDEOS DE... CHABAAAAAL!!!!!!!!! (xogador de chica)
2 nov 2007
TRAGHEDEA DE AMOLLLL. cap. 4. rácing de santander & kiko bótalle o veneno.
Y en ese instante se olvidó completamente de Yurisleidy. La conversación comenzó a fluír hacia los tiempos pasados, tiempos que, en realidad, ambos nunca habían superado. Efluvio no pudo evitarlo y en seguida puso las cartas sobre la mesa: "siempre has sido la mujelll de mi vida, y siempre lo serás... Si quieres, aún podemos empezallll de nuevo... Entrégate a mí mi corasón, que son diez minutitos... te quitaré despasito las bragas y con ellas haré un toldo de amolllll para los dos, que nos proteja de tanta insensibilidad e incompresión... Pasa pa aquí!!!!!!" La chica intentó escabullirse, pero no podía negarse a sí misma y a sus sintimientos. Amaba a Efluvio de Amor, lo idolatraba a pesar de que él la había dejado plantada en la cola del cine Mon con dos cajas de palomitas extragrandes y una Coca Cola tamaño familiar, huyendo cual perro para irse a La Marosa con una chorbita doce años mayor.
Por su parte, Yurisleidy seguía acumulando cartones, pero la suerte no estaba de su parte, y decidió salir del local. A la salida del Hour Point, Ryan Manuel dormía cual angelito en la acera, hasta que unos chavales se preocuparon por su estado y llamaron a la ambulancia, que llegó en pocos minutos. Yurisleidy reconoció entonces al chico y se interesó por él. La enfermera despertó al borracho a base de hostias, y Ryan Manuel se levantó aún aturdido por la melandra. Todo el mundo le hablaba, incluída Yurisleidy. Y contestaba a todos, "estoy bien, estoy bien", hasta que, entre el gentío, su amor platónico apareció para animarlo... "Tú... tú vaite tommmar ppppfolo jú..." le dijo. En la ambulancia, las enfermeras le hicieron las típicas preguntas para asegurarse de que era persona, tales como "¿como te llamas?" o "¿cuantos años tienes?", a lo que Ryan Manuel respondió con "Congostra" y "sincuenta y cuatro", respectivamente. Finalmente, alguién lo llevó a casa y acabó durmiendo en el hogar como las personas respetables, eso sí, debajo de la cama.
A un par de mansanas, Efluvio intentaba reconducir la situación, pues las heridas aún seguían abiertas y se estaba llevando una bronca del carajo... Las ganas de chingar lo asolaban, pero Melissa Katherine no estaba dispuesta a dar su brazo de leñador de Getxo a torcer...
PODRÁ BIMBAR??? HABRÁ WAARRRRRRRR??? ENSEÑARÁ AS TETAS, HOSTIA???? LO VEREMOS EN EL PRÓXIMO CAPÍTOLO...
31 oct 2007
LUMATRON ON LINE...by Cerveciñasfrias
24 oct 2007
Un mes no estranghero==> Sr. Blanco
Xa levo un mes aquí. Un mes sen escoltar berros castróns nin o maldito “oíches”. Nestas liñas tentarei facer unha crónica do que ten sido este mes.
Como todo, o comezo no foi especialmente agradable. Desembarquei na estación de Gante, un pouco desubicado, bueno moito para ser sincero. Chamo á coordinadora para dicirlle que xa estou na estación e resulta que non pode vir a buscarme e por riba non teño residencia ata dentro dunha semana. Collo un taxi e rumbo a un albergue xuvenil, o cal non sei onde está; o taxista é todo vontade pero non consigo facerlle entender a onde quero ir, nin sacando o carné de alberguista; chamada a coordinadora e que lle diga a dirección ó taxista; xa van polo menos 6€ de móbil. Entre conversación sque me recordaban un tanto ó gran Sandino, ubícame o barrio roxo, fundamental en Gante (a día de hoxe aínda non conseguín saber onde está).
O albergue está ben pero a miña habitación é demencial; un japo que non fala e case non fala inglés, e un grego que non lle entendo nada nese inglés ateniense que so consigue comprender o japo; serei eu o raro?.
Tras máis de dous días comendo en McDonald´s a miña cabeza empeza voltarse tola, xa me parece entender ó grego. Na comida dunha desas hamburguesas consigo distinguir a lingua de Cervantes entre tanto Ja, Neen, Dat klpot.....Ahí comezou realmente para min esta aventura erasmus, e sacoume do inferno do albergue. Coñecín a decenas de españois, xa empezo a estar ata o cu, das unha patada a unha pedra e saen corenta españois, pero moita desa xente merece a pena. Por fin, xa tiña “amigos”. Nesa mesma noite estiven ata altas horas interrelacionándome do xeito máis doado; cunha cervexa de por medio. Falando ese castellano con acento neutro (o de la meseta) conseguín gañarme algún reproche; -Tío egque no hablas como si cantaras, todos los gallegos lo hacen- Que lle vamos facer, un que ten don de linguas.
Os días pasaron entre o albergue e as saídas nocturnas (algún que outro papeleo tamén fixen) e por fin botáronme do albergue. Estaba na rúa durante as noites do sábado e do domingo, así que cal mendigo empecei a buscar un aloxamento. Unha alma caritativa (catalana, para que despois digan que son agarrados) deume cama durante esas dúas noites. O día 1 de outubro recibía miña residencia.
Cando recibín as chaves da miña residencia fun directamente a vela. Penso que Ortega Lara estaba en mellores condicións de habitabilidade. Nunca viran un antro tan cheo de merda e ruinoso. Para ir ó baño tiña que pasar por un patio de luces e mollarme todo. E po riba eran 300€/mes. Decidín poñerme a buscar piso pola miña conta; así que estiven 2 días buscando piso en internet e pateando a cidade; co meu inglés de freixulfe conseguín concertar algunhas citas para ver pisos. Pero a sorte deparábame outro destino. No mesmo piso do catalán que me acolleu quedaba unha habitación valeira. Cojonudo.
Agora vivo no centro da cidade, nun edificio que somos 10 personas (8 belgas fantasmas ós que nunca vexo) que compartimos 3 cuartos de baño e 1 cociña. A habitación non é moi grande pero está ben (si queredes vir, vide de 2 en 2 como máximo).
Este mes pasou bastante rápido; conseguín unha bici (nesta cidade é fundamental ter unha bici para moverte, o peor e volver con ela de marcha; aínda non me estroselei pero puco falta) xa teño conta bancaria; falei con matías prats e xa me deu a miña conta naranxa do ING e estou rexistrado como cidadán de Gante (Gantiano, Gantés, ?¿?¿?¿?), xa teño plenos dereitos.
O mes e os cartos fóronse principalmente en saír de martes a sábado; aquí os mércores e os xoves son demenciais; estilo Santiago pero sen entender nada do que che dicen. Teñen centos de clases de cervexas, e todas están riquísimas, ata xa non boto de menos a estrella (xa empezo a blasfemar). A anécdota ca que máis flipei foi con un galego que coñecín un día de marcha:
- Ei tío que pasa; ¿eres gallego?
- Si, de cervo.
- Ostias tío yo soy de Portonovo.
- Estudias aquí?
- Que va tío llevo 3 años aquí, esto es la hostia, los belgas tienen fiesta todos los días.
- Entonces traballas aquí?
- Que va tío, soy hijo de narco (con unha naturalidade brutal), le digo a mi viejo que mande dinero y fiesta.
- Ah vale.
- Bueno te dejo que voy hacer unos negocios por aquí, tu ya me entiendes.....
Bueno creo que xa me extendin de máis, así que cando teña novas noticias xa as irei publicando no blog. Se queredes vir ver esto (porque sei que virme ver a min impórtavos un carallo) xa sabedes, mail ou telefono(o meu móbil belga é 32487600573)
P.D. Os belgas case non se duchan e comen todo precociñado, pero teñen unha cervexa..................
P.D.2. Jonny a 13€ no super, non esta nada mal.....