
9 ago 2010
ÚLTIMAS NOTICIAS (xogador de chica)

14 jul 2010
23 jun 2010
O REGALO DE MEU PAI, NICHOLAS KRISTOF (xogador de chica)

Os informes sobre a pobreza e os pais ausentes ensináronme que clase de regalo é a paternidade; sei que gañei a lotería da vida por ter uns pais preocupados e cariñosos. Hai outra razón pola cal me sentín en débeda con meu pai, e ten que ver con aqueles embarazosos rasgos foráneos: a súa capacidade para deixar calquera cousa en favor do obxectivo dun mundo novo que dese oportunidades incluso ó fillo dun refuxiado.
Meu pai, armenio, naceu nun país que xa non existe, Austria-Hungría, nun modo de vida que xa non existe. A familia era noble, vivía nunha estancia de miles de acres -e entón chegou a Segunda Guerra Mundial. Meu pai foi apresado polos nazis por exercer de espía para Polonia. Sobornou a súa saída de prisión, pero outros familiares morreron en Auschwitz pola mesma razón. Entón, a Unión Soviética tomou a rexión e absorbeuna a Ucrania, e outros parentes morreron en campos de concentración de Siberia.
Sen un peso, meu pai fuxiu a cabalo a Rumanía pero viu que vivir nun país comunista non supuña futuro nin para el nin para a súa descendencia. Así que foi ó Oeste, nadando a través do Danubio nunha noite sen lúa. Na parte do río iugoslava, foi capturado e enviado a un campo de concentración e logo a unha mina de amianto, e logo a un campamento madereiro. Despois duns anos, puido fuxir a Italia, logo a Francia.
Meu pai deuse conta de que, a pesar do seu fluído francés e a súa formación universitaria, Francia non era lugar para os refuxiados. Incluso os seus fillos non eran considerados franceses de plena condición. Así que subiu un barco e marchou no 1952 cara os EE UU, a que dicían que era a terra das oportunidades - incluso a pesar de que o inglés non estaba entre os 7 idiomas que falaba. O primeiro que fixo foi mercar unha edición do New York Times do domingo, co que empezou a ensinarse unha oitava lingua. Chegou como Vladislav Krzysztofowicz, pero non hai americano no mundo que poda pronunciar iso, así que acortouno a Ladis Kristof.
Logo de traballar en Oregon nun campo madereiro para gañar diñeiro e aprender inglés, empezou a universidade de novo á idade de 34 anos, no Reed College. Conseguiu o doutorado na Universidade de Chicago, onde coñeceu a miña nai Jane, e ós 40 anos comezou unha carreira de profesor de ciencias políticas.
Debido a que nunca olvidou ó que é estar necesitado, meu pai era atento cos problemas da xente. De forma ás veces exasperante. Recolleu a tódolos autoestopistas que lembro cruzarnos no camiño; se necesitaban un lugar onde durmir, ofrecía a nosa casa.
Buscando un eco da súa antiga estancia, meu pai levounos a unha granxa, que equipou con tractores e unha biblioteca impresionante de case 30.000 volumes. A nosa granxa teno todo. Con 80 anos, meu pai cortaba leña tan rápido coma mín. Con oitenta e moitos anos, subía ó árbol máis alto da granxa para fotografiar dende alí os cerezos en flor. Con 90, aínda ía de caza.
Sei que unha vida así de rica é para celebrala, non para chorala. Sei que os seus valores e as súas esperanzas de sobrevivir están no meu tecido. Pero o meu corazón dóese tremendamente. A medida que fun medrando, empecei a admirar e sentirme orgulloso das costumes e rasgos foráneos de meu pai, do seu regalo de inmigrante ó seu fillo. Cando estaba na Universidade, colguei un texto seu na miña habitación:
"A Guerra e os campos de concentración, o exilio, fixéronme odiar as loitas entre os homes, pero aínda non me fixeron perde-la fe na humanidade. Se o home foi capaz de crea-las artes, as ciencias e a civilización que coñecemos, ¿por que se lle debe xulgar incapaz para acada-la xustiza, fraternidade e a paz?"
Nunca lle dixen que colgara aquel párrafo na miña porta. Sentíame incómodo. Agora é tarde, incluso este artículo chega tarde. Así que o meu mensaxe para o Día do Pai é simple: celébrao de forma máis sinxela, profunda e verdadeira que cunha tarxeta. Fala co corazón, abraza coa túa alma. Agora que hai tempo."
13 jun 2010
a disfrutar! (xogador de chica)

31 may 2010
Ben Harper & Eddie Vedder, "Masters Of War" (versión de Bob Dylan) (xogador de chica)
Veñan señores da guerra, vostedes que constrúen as armas, vostedes que constrúen os avións da morte, vostedes que constrúen as grandes bombas, vostedes que se escoden tra-las paredes, vostedes que se escoden tra-los escritorios. Só quero que saiban que podo ver a través das súas máscaras. Vostedes, que nunca fixeron nada excepto construír para destruír, vostedes xogan co meu mundo como se fora un nintendo, poñen unha arma na miña man e escóndense dos meus ollos, danse a volta e corren alonxándose cando voan rápidas as balas. Coma Xudas, minten e enganan. Unha Guerra Mundial pode gañarse (iso é o que queren facerme crer), pero vexo a través dos seus ollos, e vexo a través dos seus cerebros, a través da auga que corre polo meu alcantarillado. Axustan os gatillos para que outros disparen e logo retroceden e observan. Cando o número de mortos ascende, escóndense nas súas mansións mentres a sangue dos rapaces novos escapa dos seus corpos e se perde no barro. Vostedes arroxaron o peor medo que alguén puido ter lanzado; o medo a traer nenos ó mundo por ameazar ó meu fillo non nacido, sen nome. Non merecen a sangue que corre polas súas veas. ¿Canto sei como para falar cando non corresponde? Vostedes poderían dicir que son novo, poderían dicir que non teño educación, pero hai unha cousa que si sei, pese a ser máis xoven ca vostedes; nin Xesús perdoaría o que andan facendo. Déixenme preguntarlles unha cousa: ¿os cartos que teñen son tan bos como para mercarlle-lo perdón? ¿pensan que teñen ese poder? creo que se darán conta cando chegue a súa hora de que todo o diñeiro que gañaron nunca servirá para recuperar as súas almas. E espero que morran e a morte lles chegue axiña; eu seguirei os seus ataúdes na pálida tarde, e mirarei mentres os baixan ata o seu último leito, e quedareime parado fronte ás súas tumbas ata asegurarme de que están mortos.
26 mar 2010
II CAMPIONATO DE MUS
A inscrición será de 20 euros por parella, e os premios serán do 50% da recaudación para os gañadores e do 20% para os segundos clasificados.
Podedes apuntarvos ata o 2 de abril chamando ó 653.324.047, ou tamén no propio establecemento.
E recordade que fardar de que sodes a mellor parella de mus da volta, logo dunha señora cea co premio, non se paga con diñeiro. ANIMÁDEVOS!
ORGANIZA: A.C.R. Fervenza de Sargadelos.
COLABORA: Café-Bar Caseto de Copa
25 feb 2010
SOY DE ESPIÑERIDO... (xogador de chica)

Y re-vuelvo. ¿Acaso será el olor a gasolina? ¿Los camiones espías de Peña Burela? Y me atormento. Yo no sé... pero nací un día que Dios estaba enfermo. Esto lo escribió César Vallejo, pero yo digo: el cabrón de Dios era de Espiñerido, en el sentido más peyorativo de la palabra.
5 feb 2010
II FESTA DA FABADA

A festa estará amenizada en todo momento polo grupo de gaitas de Airiños do Xunco. Ós cales agradecemos a súa colaboración.
En caso de choiva, intentermos transladar o evento para o Concello Vello, a 50 m. da Praza do Souto.
Finalmente, "Fervenza de Sargadelos", agradece de antemán a colaboración de toda a xente do pobo e arredores, como tamén agradece dita colaboración do EXCMO. Concello de Cervo.
ORGANIZA: A.C.R. Fervenza de Sargadelos
COLABORA: EXCMO. Concello de Cervo
19 ene 2010
y ahora los revoluconarios van de manifa... (jugador de la chica díaz de landazur)

Que sí mogher, que sí. Te voy dicir una cosa. El carallo es no ser un impositor. Quero dicir: tú, si me hablas gallego y tal, te estás imponiendo que flipas. Mintiendes o no? Porque fijate que yo, si no soy gallegofalante y tal, no controlo la movida y estás afectando que ni la virgen a mis derechos. La cuestión era esa aquí en Ghalisia; amiguiños sí, pero a vaquiña polo que vale. Buena te estaba la navaja...
En esto arrivó Frijolito y se inventó la "Feijoada," que tiene nombre brasileiro pero es much more cosmopolitan. Trata basicamente de que con el tema de la lengua, como diría Pazos de Airbag, hai que ser un jentelmán. Y con esto no se refiere uno a hacer muchos cunnilingus siempre que le reine a la parienta, si no a que, a ver, quién se pica ajos come, y los papás tienen derecho a dicidir. Porque decían unos revoluconarios del copón que era obligasión del Estado y tal formar ciudadanos bilingües y competentes en ghallego y castellano, y que al final lo que acababan hablando los niños si no se les ponían las pilas, era castrapo. Y que los idiomas son riquezas y bienes culturales y tal y cual. Y que los chavalitos tenían más derecho a ser verdaderamente bilingües que los padres a elegir si su Christian tenía que decirle a la churri "quérote" o "te quiero". Les faltó pedirles a la APA que les echase droja en el Cola Cao! Total, que la tropa, con razón, se molestó: a min non te vés!!!! Me dijo una vez un revoluconario con puntos en la ceja en el Maycar: Non vale a pena matarse por Galiza... Disque es el rollito de falta de aprecio por lo propio de siempre... Y citaban al agonías del Celso Emilio, que aínda por riba acabó votando socialista, para apuntalar el argumento:
Lingoa proletaria do meu pobo
eu fáloa porque sí, porque me gosta,
porque me peta e quero e dame a gaña
porque me sai de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ao ver tantos patufos desleigados
pequenos mequetrefes sen raíces
que ao por garabata xa non saben
afirmarse no amor aos devanceiros.
El caso es que el bipartito no caía de la burra, y la gente de bien empezó a quentarse un poquiño, y tuvo que vinir Fijolito a dar lecciones de libertaz y democracia. Oye, aquí hay que rescatar el castellano y el inglés, que el gallego se las come con tanta impostura... Y ahora los padres te deciden lo que prefieren, como debe ser, carne o pescado, del Atleti o del Madrí. Con lo cual, pues bueno, como el gallegho es un idioma útil fundamentalmente para llamar a las vacas, los progenitores seguramente escogerán y con razón, que sus churumbeles maneghen el castellano y el inglés, lo que te da un aire bohemio que flipas... Pero Frijolito, que es todo menos una burra atada a un pesegueiro, pensó en todo: y como vertebramos el gallegho, prisidente? Tranquilos chavales, e Balseiro, dille ao taberneiro que bote viño; el gallego se hará fuerte en base a un conceto muy nuestro, muy de aquí, y que es una ley tan cierta como la ley de la grabedá (uy, que era con v): MALO SERÁ...!!!!
3 ene 2010
Esto debe ser culpa de Zp, tamén. by metodista
Este vídeo dun rapeiro sevillano non pode ser máis ridículo, pois tede en conta que está feito con total intención comercial e sen ironía pola súa parte.
P.D.: déixovos o link, teño problemas para metelo aquí: http://www.youtube.com/watch?v=C8-wSs0aSwY
18 dic 2009
TALLERES by Metodista

Dado que moitos tendes automóvil e somos bastantes ós que nos encanta o mundo do motor, déixovos aquí o link para unha investigación realizada por km77.com; por certo, e imaxinando que algúns non saberedes dela, quizais a web de probas máis obxetiva e intensiva da rede.
Dedicádelle un minuto para ficar pasmados, algúns pode que non por primeira vez, vendo un exemplo de estafa vergonzosa á que nos someten os concesionarios oficiales do automóvil.
http://www.km77.com/00/volkswagen/golf/100000km/2009/t09.asp
14 dic 2009
II NOITEBOA INFANTIL

-BENVIDA
-XOGOS POPULARES E TRADICIONAIS (carreira de sacos, púcaros con globos, carreira de ovos con bicicleta e andando, xogo das mazás e xogo do limón mollado)
-CHOCOLATADA GRATUITA.
-CONTACONTOS INFANTIL a cargo de Felipe "O Caxoto Cativo".
-SORTEO DE 5-6 KG DE CENTOLOS.
Haberá música de nadal durante toda a tarde. Animádevos e traede ós máis pequenos da casa. Haberá moitas sorpresas!!!!.
Será na Praza do Souto, polo contrario se chove, será no Pavillón de Cervo.
ORGANIZA: A.C.R. Fervenza de Sargadelos.
COLABORA: EXCMO Concello de Cervo