29 feb 2008

TODOS INVITADOS>>Amarillo S.


- Click here for another funny movie.

Aquí vos deixo un anuncio que vos pode dar algunha idea se non tedes plan para hoxe.
CAÑAS GRATIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(No Campón, antigo South Park)

28 feb 2008

Que se esconde tras Galicia Bilingüe? ===> Sr. Blanco


Tras a grandisima resposta de Tresillo no foro de debate III, vexome na obriga de falar sobre ese suposto bilingüismo utopico. Dende un dias para aqui conhecin un novo movemento que se esta a dar en Galicia chamado "Galicia bilingüe" (para os interesados http://www.galiciabilingue.es/). A curiosidade asaltoume e incluso me atrevin a entrar no seu foro para ver o que se cocia. Non me levei ningunha sorpresa, e como suponhia, ese eslogan so era unha mascara para tapar a unha dereita rancia, e na sua maioria, atidemocrata. Decir que o castelan esta arrinconado é non querer ver o que pasa neste pais ou vivir nunha realidade paralela.
Non son mais que un fato de mentiras que tratan de ocultar a realidade. A realidade, como ben dixo tresillo, e que o feito de falar galego nas grande urbes e, se non algo excluinte, si algo que dificulta a tua vida diaria. Na universidade, na escola, no super, etc... o galego esta arrinconado, cando non vexado. Sinto rabia cando a xente di que nn e libre de expresarse en castelan ou cando enchen o papo e din orgullos que estan nun pais bilingüe e que esa libertade non pode ser coartada. Por iso creo necesarias a politicas lingüisticas, que a pesar de seren as veces algo agresivas, son precisas en aras de que o galego perdure como tal e de que nos acerquemos mais a un bilingüismo natural.
Creo que esta nova asociacion e unha rabieta mais da xente que non asimilou o cambio politico que sufriu este pais. É pois, unha manobra de desestavilizacion. Con esto non quero defender o goberno da Xunta, pero si recordar que e un goberno elexido democraticamente.
Por todo isto digo non a mentira e a falsedade, a tratar de acomodar a realidade a uns intereses partidistas. So queria ponher no voso conhecemento a calanha que se esconde tras esta asociacion. Xa o decia minha abuela, non hai peor cego que o que non quere ver.

P.D.: Non me volvin un revoluconario, so escribo con "nh" porque estou con un teclado belga e a ñ é mui dificil de ponher, e os tildes tamen.
P.D.2: Tresillo volve a escribir que eres o que lle das salsilla a esto. Eu sinto estar tan inactivo, pero xa sabedes que sempre fun un pouco vago.

UN MINUTO DE SILENCIO por Tresillo


Renuncio hoxe a discutir. Si, hoxe renuncio absolutamente a discutir con ninguén. Canto máis gaña un cun "silencio atronador", canto máis gaña un cunhas "liñas escritas en branco", canto máis aforra un en botellíns de auga ou cervexas para aliviar a boca seca e xa non digamos en forzar a vista fronte ao folio ou a pantalla do ordenador. E é que ¿que necesidade hai de ser honesto? Ningunha neste mundo de apariencias e corrección. Poda que sexa un fracaso meu (e de todos), indudablemente, seguro...e que? Un máis na miña conta.
A cuestión é que ninguén quere escoitar, nin ler, nin tan sequera ver un ápice de crítica dirixida contra un mesmo ou contra unha colectividade na que se identifica. Por Deus, por Alá e por Jesucristo Super Star...de autocrítica xa nin falar!!! Que a culpa é dos demais!!!
(Ata aquí seguro que a maioría estades perdidos, todo un logro que sigades lendo). Estou a falar de que xa non hai contraste sincero de pareceres. Todo é respetable, todo debe ser incluso admirado, nada pode ser reprobado. A base de toda relación é a comprensión do outro aínda que a barbaridade máis grande do mundo sexa cometida por eses "bos salvaxes", aínda que a idea máis inhumana salga da boca deses "anxos na terra", aínda que sumen dous e dous e lles de vintecatro. Todo o mundo se sinte víctima dos demais e ante un argumento de peso non cabe unha resposta de igual ou mellor embergadura, non, cabe o "miserable victimismo" de quen se sinte agredido pola honestidade das conviccións e certezas do outro. O erro nesta sociedade é síntoma de debilidade: "non é que me equivoque, é que o mundo non fai máis que darme ostias a mansalva".
Eu prefiro calar, cobarde do carallo. Prefiro calar para vivir "feliz", mellor dito, para saber que cojones é a "felicidade". Prefiro calar para non sentir a necesidade de ter esperanza. Prefiro calar e só participar levantando a man, pedindo permiso a toda esta xeración chea de "burramía" "lamecús" que forma parte desta "irreverente sociedad de güays que luchan por la liberte del botellón y de la zapatillas en la disco"...levantar a man e pedir permiso para dicir: arriba el PROZAK COÑO, que estoy superchungo porque la "tierra no es el centro del universo"!!! (Seguro que meu pai contestaría: Cagondios, nin o sol tampouco ostia!!! ).
Igual seguides sen entender, pero xa non quero falar nin dicir, "QUEMEIMPORTAAMIN"...porque hoxe vou calar aínda que mañá non me poida levantar.

26 feb 2008

Eu quixera que fosen asi.......

O CERVO:

O SANRO:

O BURELA:


Cagoenningundios se me perdia un partido.
PD: ¿De que equipo sodes?

REY DE COPAS

25 feb 2008

Mesa aberta III. By Nº8.


Boas sectari@s:
Hoxe é luns e vamos cambiar de tema de debate, e como tamén é luns de debate entre os dous cabezas de lista que obtan a presidencia do goberno deste noso pais, e aínda que quedan uns intrés para que empezen a contarnos un feixe de "promesas que no valen nada" diría o cantaautor galego Iván Ferreiro máis os seus Piratas. As preguntas son ¿quen pensades o voso modo de ver que gañou o debate?¿quen vos convence máis como futuro lider do goberno? e outra que se me ven a cabeza e creo que xa debatín con alguén, nas eleccións nacionais que pensades ou creedes ¿é mellor dar o voto a un partido da tua autonomía ou darllo a un partido maioritario? Hai debate.

Caca de la vaca II. (O desenlace final). By Nº8.

Deep Jalisia====> Sr. Blanco

Bueno aqui vos deixo unha gran radiografia da Jalisa profunda, para que logo veñan os da nasa cos seus traxes de seguridade, nada mellor que unha boa bolsa do gadis contra a radioactividade.


Explicacion a este aparello aparecido no monte

24 feb 2008

Dificultades Técnicas>>WebMasters

Hai un pequeno problema co reproductor de música para os temazos, esperamos telo solucionado para mañá, disculpen as molestias, e si non as disculpades vade tomar polo cú.

Muerte a Bill Gates.

23 feb 2008

TEMAAAAAAAAZOS (webmasters)

Estimados/as e queridos/as montóns de esterco, o blog recibe unha nova tuneada, isto xa parece o coche de Tresillo (jo, jo, jo). Agora poderemos colgar na dereita das vosas pantallas cancións de ayer, hoy y siempre, as que queirades, tanto as que máis vos gusten como as que consideredes máis lamentables, dende cha cha chas ata trance, quemeimportaamin o nepotivo. Para iniciar isto e a modo de proba, subo tres irredutibles clásicos que deben estar en calquera sesión vermú que se precie na nacóm revoluconaria. Que recuerdos. Que maneira de darlle á cacha. Que mau de cubalibres.

Xogador de Chica.

20 feb 2008

Caca de la vaca con premio. By Nº8.


El domingo, en Amoeiro, la defecación de 'Rubia' decidirá el ganador de un coche. (sacado da edición dixital de "El mundo deportivo" do 20/02/2008).


'Rubia', una vaca de raza gallega de seis años, tiene el domingo una cita con la historia. Ella no lo sabe, pero la deposición de su primera boñiga a partir de las doce del mediodía será seguida por decenas de personas en directo, casi media docena de televisiones, multitud de periodistas de prensa y radio y será inmortalizada en imágenes que dentro de un tiempo se convertirán en película.
'Rubia', estos días, es ajena a la movida que se está desarrollando a su alrededor. Ella pace tranquila en los prados cercanos a Amoeiro, los fines de semana ve cómo juega el equipo local (el campo, A Penafita, está junto a la casa de su dueño, Antonio) mientras éste pule los detalles del acto del domingo con José Ángel Cid Vázquez, el presidente del club de fútbol local de este pueblo orensano de escasamente 2.300 habitantes.


El precedente suizo


José Ángel preside el Amoeiro CF que milita en el Grupo 8 de Segunda Regional. Ocupa la segunda plaza, a tres puntos del líder, el Covadonga y por tanto, con serias aspiraciones a lograr el ascenso a Primera Regional. La economía de la entidad camina, como la de la mayoría de clubs de estas categorías, al filo del abismo. No está en números rojos, pero un dinerillo extra nunca viene mal. Y ahí, en esa aspiración por conseguir unos ingresos atípicos, como los denominarían los directivos con título de los grandes de nuestro fútbol, es donde germinó la historia de la vaca 'Rubia'.
Hasta los oídos de José Ángel llegó, a finales del pasado verano, la historia de una vecina del pueblo que había estado en Suiza, donde le había tocado un coche en un sorteo ciertamente especial. Y decidió implantar la idea en su propio club. "En noviembre encontramos los primeros patrocinadores y supimos que podíamos tirar adelante", explica.
El mecanismo es simple: se trata de parcelar el terreno de juego del Amoeiro (de tierra, no de hierba) en 6.000 pedazos, dividiéndolo en una cuadrícula de 60x100. Cada una de estas parcelas se puede 'comprar' con un boleto que otorga la 'propiedad' momentánea de cada una por sólo 10 euros. La recaudación alcanzará los 60.000 euros si se 'venden' todas; a día de ayer, quedaban a la venta apenas 300.


Esperar lo que haga falta


Una vez hecho esto y cercados los límites del terreno de juego con postes y cinta electrificada, el resto es fácil. Hay que meter a 'Rubia' hasta el centro del campo y esperar a que defeque. Sí, tal como lo han leído: se trata de saber en cuál de las 6.000 parcelas en que se ha dividido el campo deposita su boñiga. "Antonio, el dueño, me dijo que tardará, pero que al final cagará. Puede tardar lo que quiera: dos, tres, cuatro o cinco horas, que de aquí no se irá nadie hasta que cague", explica José Ángel. "Lo ideal sería que fuera entre tres y cuatro horas, porque nos permitiría hacer la fiesta que tenemos preparada, con pulpo, carne y lo que haga falta", añade.
El titular de la parcela en la que 'Rubia' haga sus necesidades -sólidas, no valen las líquidas- será el ganador del sorteo. Como premio se llevará un Seat León TDI Sportline. Si la deposición ocupa dos, tres o cuatro parcelas (se supone que no irá más allá, aunque quién sabe), el ganador se decidiría sorteando el premio entre los titulares de las parcelas 'manchadas'.
Hay cinco premios más (un viaje a Canarias de una semana para dos personas, una scooter marca Kymco de 50 cc., una TV Sharp de pantalla plana de 32 pulgadas, un fin de semana para dos personas en el Pazo de San Damián y una cena para dos personas en el restaurante 'A adega do Emilio' de Orense), que se sortearán por el procedimiento de extracción de bolas de dos bombos.


Sorprendidos


"Nunca pensamos que esta iniciativa tendría tanto éxito", explica José Ángel Cid. "Ni lo complicado de organizarlo. Por ejemplo, lo de los bombos lo dejamos hasta última hora pensando que sería fácil y resulta que hemos tenido que pagar 1.200 euros por alquilarlos. Al final, si nos quedan entre 12.000 y 15.000 euros ya nos damos por satisfechos. Y esto, si queda algo".
La iniciativa cuenta con el apoyo de asociaciones locales de todo tipo. Desde Plasencia llegó la oferta de una empresa topográfica que se prestó a dividir el campo informáticamente y a fijar el punto de la defecación de 'Rubia' con un GPS para evitar errores de localización. Y Marcos Nine, ganador en la categoría de documentales de la edición 2006 del Festival Internacional de Cine Independiente de Ourense, será el director de la película que inmortalizará la 'cagada' de 'Rubia'. En los últimos días ha hecho localizaciones en el pueblo, ha colocado cámaras en las calles y el campo de fútbol para llevar a la gran pantalla la defecación más mediática de la historia.


Un fenómeno en internet


Tanto es así que dispone de web propia (www.cacadelavaca.es) en la que están depositadas las bases del sorteo y en la que se podían adquirir boletos. "De los 1.500 que se pusieron a la venta en internet", explica José Ángel Cid, "la mitad se compraron desde Catalunya". Los boletos premiados podrán consultarse en esta misma web o en el tablón de anuncios del Ayuntamiento de la localidad. Los agraciados por la boñiga de 'Rubia' dispondrán de un mes para recoger los premios.
La cita es a las doce del mediodía del domingo. El Amoeiro, para evitar problemas, adelanta su partido de esta jornada ante el Ribeiro al sábado. A las doce en punto del domingo se oirá en el pueblo una señal sonora que indicará el inicio de la cuenta atrás. 'Rubia' no lo sabe, pero cientos de ojos -incluidos los de la omnipresente You Tube, donde se colgará el vídeo del histórico momento- la seguirán atentamente hasta que se decida a depositar los restos de su digestión en alguna de las 60.000 parcelas de A Penafita. Será una cagada para la historia.


Así que aprendan algúns clubs da mariña, e asociacións a facer sorteos e non sempre o mesmo cestas de navidad, rifas de navidad, rifas pa un lacón e o día do clube, hai outras maneiras mellores e máis divertidas para sacarlle os cartos a xente.

19 feb 2008

NOVA ENCUESTA (xogador de chica)

Iníciome nas encuestas, con permiso de Amarillo S., o cheriff destes menesteres, para propoñer un tema que creo interesante, e máis canto menos queda de tempada futbolística. O Cervo parece ter complicado o ascenso a Primeira Autonómica, aínda que conta con posibilidades. O Chan Roman, sen embargo, parece imparable na Terceira. No caso de compartir categoría o ano que ven en Segunda Rexional, o gran Bosteira volvería ó campo que o veu nacer como futbolista. Escaldado pola súa saída do clube do seu coraçao (mal que lle pese), prometeu vinganza. Así que a pregunta que formulamos hoxe é, ¿DEBERÍA O BOSTEIRA CAGAR NA BIDUEIRA?

18 feb 2008

FALOU PAPÁ... (xogador de chica)

Fragmento dunha crítica dun concerto de Julio Iglesias nos últimos días en Colombia.

"El cantante español Julio Iglesias cautivó con sus canciones más famosas y románticas a las 1.400 personas que acudieron al concierto de gala que ofreció esta noche en Bogotá, y que pagaron entre 150 y 400 dólares para verle. En tono de broma, o quizás no, el cantante se dirigió al público para asegurar que "soy el más grande de todos los tiempos, sin lugar a dudas", lo que provocó los aplausos de la concurrencia, entre la que abundaba gente de la televisión, de la farándula, algunos políticos y muchos admiradores. Recordó que hacía veinte años que no cantaba en Bogotá y prometió que el próximo mes de octubre regresará a Colombia para "cantar no ante mil quinientos sino ante treinta mil". "Cuando venía a Colombia no podía cantar sin antes hacer el amor", afirmó, pero ahora con 64 años "necesitaría una ambulancia", dijo el cantante que, según sus promotores, ha vendido más de 250 millones de copias de sus álbumes. Hora y media de concierto y tres bises, la gente de pie, alguna señora tratando de subir al escenario y muchas rosas lanzadas por el público, pusieron fin a la gala de Julio Iglesias.

Entendes????? ¿Que non é o máis grande? ¿En que mundo vives? Mira isto e claudica. ¡Que pronunciación cantando en inglés! ¡Que expresión xestual! ¡Como lle gusta o bacalao!


Mesa aberta 2. By Nº8.


O tema que propoño para esta semana, xa que naide se animou a colgar un, vai relacionado co deporte máis concretamente sobre a liga. Este fin de semana como tod@s sabedes o Madrid perdeu e o Barcelona gañou a preguta é ¿Pasará o mesmo que o ano pasado?¿Aguantará a presión o Madrid hasta final de temporada?¿Aguantaralle o ritmo o Barcelona para meterlle presión o Madrid? Sectari@s hai debate.

12 feb 2008

Mesa aberta. By Nº8


Sectari@s, como vexo que cando leemos algunhas das entradas hai bastante participación nos comentarios, como foi no da musica dos 80 ou na conferencia episcopal, e a moitos dos nosos compañeiros gustalles batallar como é o caso de Tresillo ou o Xogador de chica, por poñer algun exemplo. Veuseme que podiamos facer unha mesa de debate todas as semanas expoñendo un tema para tratalo o longo da semana, cambiandoi todos os lunes, pero só un tema si vedes que xa hai máis dun proposto o primeiro será o que vaia. Poden ser unha risas cos argumentos dalguns. O ser unha mesa aberta calquera poderá expoñer comentarios e temas sendo sempre respetados, o que non o vexa así sempre ten a opción de non participar e así evitarase que non se ceben con el.

Así que o primeiro tema que propoño é ¿Qué opinades sobre do canon dixital, e se teñen razón os artistas ou só o defenden para seguir vivindo sen ter que pegar pancada?. Queda no aire.

P.D: Cando faigades un comentario acordadevos de asinalo.

ZP anticaspa===> Sr. Blanco




De todos é sabido que somos o país da caspa, sempre á par de Portugal, claro está. Pero non podo máis que quedarme parapléghico ó ver este super hit chmado "defender la alegría" (Menudo destrozo lle fan ó pobre Mario Benedetti, eh Tresillo). Jodeme coincidir nas tesis de Rajoy, pero estes son os que agradecidos se postran ante alguén que lles concedeu un canon, ó meu parecer inxusto e abusivo, so faltaba Ramoncín. Pero a parte de coincidir ou non no oportuno do video si teño que decir que a súa estética é lamentable. Hai formas de facer ben as cousas, se non comparade estes dous videos.

Defender la alegría.

Yes we can. Campaña de Obama.

Está claro que os americanos en certos aspectos nos sacan siglos de ventaxa, en fin, seguiremos facendo pelis de paco Martinez Soria toda a vida.....

P.D.: Que me perdonen, pero entre Concha Velasco e a grandiosa Scarlett Johansson, en fin......

9 feb 2008

Eu po ano volvo. By Nº8.

Bueno chavales aqui vos deixo unha reportaxe do que foron dous días intensos de carnavales en Xinzo, os carnavales máis longos de España, e decir que iso é unha troula continuada, polo que si po ano o traballo e a saude mo permiten eu repitirei.
Este video quero dedicalo a Iceman que si non chega a facer esa tolemia de casar ó mellor nunca houbesemos coñecido os carnavais de Xinzo, ou ó mellor si nunca se sabe que nos depara o futuro, a todos os que foron, a Wally pola sua inmensa paciencicia e que se prepare que po ano o doble, ós da miña carroza, po ano hai que solicitar a megafonia do concello e por ultimo ó meu megafono por acompañarme nas grandes citas e non deixarme tirado nos momentos claves, e a Le Punk por tratarnos de puta madre sobre todo a Cholo. E para aganchoporti decirlle gracias por jodernos o viaxe de ida e volta co puto progresive e os temazos do carallo planteándonos o suicidio colectivo.

ISTO SI QUE É UNHA TRAGHEDEA DE AMOLLLL (xogador de chica)

Xa sei que ultimamente o Quemeimportaamin parece un blog de música, en vez do que queira Dios que sexa isto... Pero machiñ@s, o que vos traio hoxe é DROGA DURA... Porque Efluvio de Amollllll non o escoitaba por casualidade... O gran Ricardo Arjona está (coma sempre) de luto por unha muller... E nos momentos de másimo pranto e dolorrrrrrr, o noso heroe trata de buscar saídas para fuxir dun recordo que o persegue, de encher os baleiros que inevitablemente deixou a súa amada... E así, no medio da praia e coa única axuda dun piano (compañía que resalta coma ningunha a súa voz portentosa... VAIA GALIÑEIRO!!!!), intenta autoconvencerse de que vai olvidar á desgraciada a base de cagarse nos mortos de Bush, de dedicarse á filantropía e de... LEVANTARLLE A FALDA Á GORDA DO BARRIO!!!! Verídico!!! E aínda encima, no estribillo!!! Con dos cojones!!! Eu xa non sei se é un tullido ou un xenio... Porque despois do "cómo buscarle plataformas a lo que siempre fue un barranco", aínda non perdeu a capacidade para sorprendernos!!!

NO SE PUEDE VIVIR DEL AMOR (doríforo & xogador de chica)

Agora que se achega San Valentín (o santo das sachadas de tarjeta roja directa, jijiji)... Para tódolos solitarios onanistas desta secta... Para tódolos cabestros insensíbeis ó amolllllll... Para os heartbreakers profesionais e implacables coma o Bosteira... Para todos aqueles tullidos de la life que escoitades o "CD Mesógheno" polas noites a solas, e pensades que é unha obra mestra... Para vos, que só sentides cosquilleos na tripa cando vos repiten os callos...

6 feb 2008

NOVO DESCUBRIMENTO

Que momentazo nos fixo pasar esta xente, si pensades un pouco sabredes do que falo. E para os que non o viron, GRAN RECOMENDACION, teñen un directo caralludo.

Por cierto son mas conocidos do que pensabamos.








TEMAAAAAAAAAAAAAAAAAZOOS

Caperucita Roja

Por cierto chamanse LE PUNK

De novo a "Conferencia Episcopal" por Tresillo

Todos estos días levo reflexionando sobre o contido da declarición dos Bispos da Conferencia Episcopal que tanta polémica xeneralizada creou. O certo é que non escribín nada antes porque o único que me saían eran exabruptos nacidos máis da víscera que da flema. Dádo que renuncio absolutamente a proxectar comentario "político" algún que xurda máis da "emoción" que da "razón", evitei pois escribir nada. A cuestión é que atopei un maravilloso artigo de opinión dun Maxistrado do Tribunal Supremo que proxecta claramente a consideración miña, persoal, sobre a cuestión, por suposto, moitísimo mellor expresada e fundamentada, como non podía ser menos en José Antonio Martín Pallín, un dos xuristas máis brillantes e preclaros do estado español.
Sen máis dilación paso a transcribirvos algúns do parágrafos do artigo, se tedes intención de lelo completamente podes pinchar aquí :

"[...]Apenas habíamos asimilado las manifestaciones callejeras de cardenales y obispos por las más diversas reivindicaciones cuando nos llega el último acuerdo de la Conferencia Episcopal, leído, sin rubor aparente, por un portavoz recientemente elevado a la dignidad episcopal. Y resulta que, como diagnosticó en su día el incombustible ministro demócrata-cristiano Giulio Andreotti, a la política española le manca fineza, le falta estilo y cultura democrática.

[...]la cúpula episcopal ha dado un paso adelante con su última declaración. Lanzada directamente a la arena política en pleno periodo electoral, ha roto todos los cánones de imparcialidad y equilibrio, pronunciándose a tumba abierta sobre el sentido que debe tener el voto del que comulga con sus creencias, ritos y ceremonias, y advirtiéndole del grave peligro de ganar el mundo y perder su alma.

Así que la nota emitida por la Comisión Permanente de la Conferencia Episcopal (formada por 18 obispos) desprecia su condición de parte que actúa en función de los Acuerdos Internacionales entre el Estado español y la Santa Sede, y se pone por solideo las normas, internacionalmente admitidas, sobre el derecho de los Tratados (Viena, 23 de mayo de 1969). Cabe recordar que las obligaciones contraídas lo son para las dos partes, con arreglo a su contenido y a los principios de lealtad recíproca y buena fe.

Los obispos sugieren que su nota sólo pretende meditar de nuevo sobre la Instrucción Pastoral aprobada el 23 de noviembre de 2006 por la Asamblea Plenaria de la Conferencia Episcopal bajo el título Orientaciones morales ante la situación de España. Pero lo cierto es que, vulnerando de forma explícita su posición en el marco de los acuerdos jurídicos con el Estado español, han abandonado su condición de parte institucional para expresarse como beligerantes ciudadanos implicados hasta el cuello de la sotana en la contienda electoral.

La trampa es muy burda. Conservan intacta su condición de parte contratante de un Tratado Internacional y al mismo tiempo se disfrazan de su condición de españoles para disparar contra los programas de determinados partidos políticos. Nos dicen que no pretenden que los gobernantes se sometan a los criterios de la moral católica, pero al mismo tiempo sostienen que esta moral es el mejor medio para mantener el vigor y la autenticidad de las instituciones democráticas[...].

José Antonio Martín Pallín é maxistrado emérito do Tribunal Supremo

El País. Tribuna. 06/02/2008

5 feb 2008

OUTRA RECOMENDACIÓN (xogador de chica)

As cousas tan guapas que deixaron aquí Iceman, N8, Hotman ou Barri animáronme a recomendar un grupo mexicano que empecei a escoitar hai tempo pola B.S.O. de "Amores Perros" (onde se incluía a súa canción "Aviéntame"). Chámanse Café Tacuba, e aínda que en México teñen tantos seguidores coma Maná (por poñer un exemplo), aquí non son demasiado coñecidos. Á par das cancións, para min o mellor deles é que son bastante versátiles, capaces de alternar bos discos de rock con marabillas acústicas nas que versionan músicas tradicionais e tratan de crear novos clásicos. Para mostra deixo aquí algunhas opcións a elixir, desde a entregada "Eres" ata a bailable "El puñal y el corazón," que Tresillo e Barrilete executarían con mestría (jeje); pasando pola súa visión, 100% mexicana, de "Ojalá que llueva café." A ver se vos gustan.