Un mes no estranghero==> Sr. Blanco

Xa levo un mes aquí. Un mes sen escoltar berros castróns nin o maldito “oíches”. Nestas liñas tentarei facer unha crónica do que ten sido este mes.

Como todo, o comezo no foi especialmente agradable. Desembarquei na estación de Gante, un pouco desubicado, bueno moito para ser sincero. Chamo á coordinadora para dicirlle que xa estou na estación e resulta que non pode vir a buscarme e por riba non teño residencia ata dentro dunha semana. Collo un taxi e rumbo a un albergue xuvenil, o cal non sei onde está; o taxista é todo vontade pero non consigo facerlle entender a onde quero ir, nin sacando o carné de alberguista; chamada a coordinadora e que lle diga a dirección ó taxista; xa van polo menos 6€ de móbil. Entre conversación sque me recordaban un tanto ó gran Sandino, ubícame o barrio roxo, fundamental en Gante (a día de hoxe aínda non conseguín saber onde está).

O albergue está ben pero a miña habitación é demencial; un japo que non fala e case non fala inglés, e un grego que non lle entendo nada nese inglés ateniense que so consigue comprender o japo; serei eu o raro?.

Tras máis de dous días comendo en McDonald´s a miña cabeza empeza voltarse tola, xa me parece entender ó grego. Na comida dunha desas hamburguesas consigo distinguir a lingua de Cervantes entre tanto Ja, Neen, Dat klpot.....Ahí comezou realmente para min esta aventura erasmus, e sacoume do inferno do albergue. Coñecín a decenas de españois, xa empezo a estar ata o cu, das unha patada a unha pedra e saen corenta españois, pero moita desa xente merece a pena. Por fin, xa tiña “amigos”. Nesa mesma noite estiven ata altas horas interrelacionándome do xeito máis doado; cunha cervexa de por medio. Falando ese castellano con acento neutro (o de la meseta) conseguín gañarme algún reproche; -Tío egque no hablas como si cantaras, todos los gallegos lo hacen- Que lle vamos facer, un que ten don de linguas.

Os días pasaron entre o albergue e as saídas nocturnas (algún que outro papeleo tamén fixen) e por fin botáronme do albergue. Estaba na rúa durante as noites do sábado e do domingo, así que cal mendigo empecei a buscar un aloxamento. Unha alma caritativa (catalana, para que despois digan que son agarrados) deume cama durante esas dúas noites. O día 1 de outubro recibía miña residencia.

Cando recibín as chaves da miña residencia fun directamente a vela. Penso que Ortega Lara estaba en mellores condicións de habitabilidade. Nunca viran un antro tan cheo de merda e ruinoso. Para ir ó baño tiña que pasar por un patio de luces e mollarme todo. E po riba eran 300€/mes. Decidín poñerme a buscar piso pola miña conta; así que estiven 2 días buscando piso en internet e pateando a cidade; co meu inglés de freixulfe conseguín concertar algunhas citas para ver pisos. Pero a sorte deparábame outro destino. No mesmo piso do catalán que me acolleu quedaba unha habitación valeira. Cojonudo.

Agora vivo no centro da cidade, nun edificio que somos 10 personas (8 belgas fantasmas ós que nunca vexo) que compartimos 3 cuartos de baño e 1 cociña. A habitación non é moi grande pero está ben (si queredes vir, vide de 2 en 2 como máximo).

Este mes pasou bastante rápido; conseguín unha bici (nesta cidade é fundamental ter unha bici para moverte, o peor e volver con ela de marcha; aínda non me estroselei pero puco falta) xa teño conta bancaria; falei con matías prats e xa me deu a miña conta naranxa do ING e estou rexistrado como cidadán de Gante (Gantiano, Gantés, ?¿?¿?¿?), xa teño plenos dereitos.

O mes e os cartos fóronse principalmente en saír de martes a sábado; aquí os mércores e os xoves son demenciais; estilo Santiago pero sen entender nada do que che dicen. Teñen centos de clases de cervexas, e todas están riquísimas, ata xa non boto de menos a estrella (xa empezo a blasfemar). A anécdota ca que máis flipei foi con un galego que coñecín un día de marcha:

- Ei tío que pasa; ¿eres gallego?

- Si, de cervo.

- Ostias tío yo soy de Portonovo.

- Estudias aquí?

- Que va tío llevo 3 años aquí, esto es la hostia, los belgas tienen fiesta todos los días.

- Entonces traballas aquí?

- Que va tío, soy hijo de narco (con unha naturalidade brutal), le digo a mi viejo que mande dinero y fiesta.

- Ah vale.

- Bueno te dejo que voy hacer unos negocios por aquí, tu ya me entiendes.....

Bueno creo que xa me extendin de máis, así que cando teña novas noticias xa as irei publicando no blog. Se queredes vir ver esto (porque sei que virme ver a min impórtavos un carallo) xa sabedes, mail ou telefono(o meu móbil belga é 32487600573)

P.D. Os belgas case non se duchan e comen todo precociñado, pero teñen unha cervexa..................

P.D.2. Jonny a 13€ no super, non esta nada mal.....