Con premeditación e alevosía e nostálxicos do Cine Mon, fumos ontes Dori (Perfect Body), Amarillo S., Tresillo, Jim Garcey, Luka Poni e máis eu a ver a Vive a prometedora pinícola "Soy leyenda", protagonizada por Will Smith, unha besta brava que debeu facer horas extras no Hawk. Pensábamos que sería un bo momento para poñer a proba as condicións naturais de Tresillo, pero non iba por ahí a cousa. O argumento é simple: unha doutora (Emma Thompson) comeza a administrar un virus positivo que parece ser una cura contra o cáncer, pero, adióoooos, o virus ten efectos secundarios e a maioría dos seres humanos (exceptuando catro gatos que hai no world que son inmunes) comezan a experimentar un fenómeno extraño que os fai parecerse a Hotman ás 6 da mañá e con 11 cubalibres: multiplicación das pulsacións, aumento da temperatura corporal ata os 42 grados... Como toros antes de saír á plaza, coma os xogadores do Candelaria e do San Román antes dun derby... Os nemonios teñen unha fame bárbara e son potencialmente peligrosos, pero, coma a un servidor, o sol failles mal e teñen que cazar só pola noite. Total, que Will Smith, coronel do exército norteamericano (hobeeeeeee) queda de (único?) superviviente nunha Nova York deserta polo día e pola noite a mercede dos animaliños, tratando de buscar algún antídoto para paralizar o virus, e de encontrar alguén con quen aburrirse menos e, se non é moito pedir, botar un mañanero.A película é bastante aburrida, a pesar de ter un par de sustos que fixeron que Dori me chantase os seus perfectos cóbados na ingle. Ou igual foi que non a pillamos. Dicía Amarillo que o periódico puña que tiña claras implicacións políticas e dobles lecturas e quemeimportaaminonepotivo. Cual Garcis de la life, no coche de volta á casa comímonos o tarro para ver que é o que había detráis desta trapallada. As conclusións foron:
(isto que sigue son pensamentos que levan ó final a lóxica da película, non a nosa):
1- "Soy leyenda" contribúe a acentuar o dominio patriarcal. Emma Thompson é a doutora culpable, a que as arma mazo pardas. Muller tiña que ser. E logo déixanlles conducir. Mecaghina.
2- "Soy leyenda" propón que nos deixemos de ciencia e especulación, é dicir, de mariconadas. Mira o que pasa por investigar, unha desfeita que nin Zapatero... Así que o Estado debería invertir máis no exército e en tipos como Will Smith, que salvarán o planeta, e menos en I+D. Claro como a auga.
3- Dios existe.
4- Por unha vez en América, os malos son os brancos e o negro o bueno... Mmmmmmmmmm, gondiós, esto non acabo de pillalo... Case dan ganas de preguntarllo ó director... Tades seguros ho? Non sería ó revés??? Ademáis, o latino que entra en escea (unha rapaza) non é nin asesino, nin puta nin camello... REVOLUCONARIO!!!
5- (Ultima conclusión, esta personal). Mecagoenlavirguen... Papar nunha zona cero é máis fácil que en Cervo... Queixaste un par de aniños e sae da cueva unha brasileira criminal (Alice Braga, Ciudad de Dios) con ollos como améndoas... Non é xusto, joder... Leyenda somos nesoutros, hostia, e Will Smith un bosteira. Veña ese autobús de suecas.
1 comentario:
Que mal pensado Xogador, ¿cando tiveron os americanos ese ansia de alienación e borreguismo?jeje. Supoño que no fondo sí se lle pode sacar esas puntillas, pero eu, que son máis confiado, inclínome a pensar que é un producto máis, rentable, típico, e tamén esperable, por suposto. Desde que saíu "28 días despues", de producción inglesa, proliferan as copias, modificadas o xusto para evitar a denuncia; parece obvio contar con que neste primer producto, máis ou menos orixinal e fresco, se tivo en conta a mensaxe subliminal que con el se ía lanzar como parte do producto, pero, ¿é lóxico pensar que se perpetúa a mesma intención nos sucedáneos posteriores? Os tipos fixeron o que se lles da ben, acaparar a súa parte do pastel cunha bazofia ben publicitada, mellor dirixida e protagonizada por un dos máis cotizados. A estas alturas xa poucos quedan fóra do carro, e se esta te disgusta, espera ver a versión española, REC, é vomitiva.
Publicar un comentario