Vouvos poñer en situación. Novartis, multinacional farmaceútica Suiza. Leva a xuízo ó goberno da India polas súas leis sobre patentes, polas cales o país asiático pode producir medicamentos de tipo xenérico, cos que a meirande parte do terceiro mundo é abastecido. Máis información:(http://www.elpais.com/articulo/sociedad/ONG/denuncian/desinteres/Gobierno
/indio/defender/ley/patentes/Novartis/elpepusoc/20070215elpepusoc_1/Tes).
De onde se extrae a sospeitosa pasividade do goberno indio a hora de defenderse das acusacións de Novartis (non quero ser mal pensado pero a merda de mundo onde vivimos levame a creer que aqui hai algún morenito con turbante algo untado); ademáis das declaracións de Novartis ensalzando a súa caridade, xa que os seus programas para "pobrecitos niños muertos de hambre" (onde de paso seguro que os utilizan como coellos de indias) cubren a 6.700 pacientes gratuitamente.
Neste intre asáltanme as dúbidas. É licito violar a propiedade intelectual para a curación do Terceiro Mundo? Dende o meu punto de vista, sí. Se ben é certo que o rédito económico que conleva o descubremento de novos fármacos é o que fai que as investigacións destes esten financiadas con miles de millóns de dólares e, polo tanto un progreso na curación de enfermidades; tamén creo que é unha posicón demasiado egoista por parte do capital. Sinceramente as multinacionais farmaceuticas teñen demasiados beneficios ( tanto económicos coma socias, no caso da bayern ou a basf, pasando inadvertidos os seus "deslices" de empregar ós xudeos como provetas de experimentación) como para ter que ir a mendigar a países como Nixeria ou Senegal.
Por outro lado a maioría dos medicamentos empregados no Terceiro Mundo non son de nova xeración( a maioría das epidemias que azoutan en África están erradicadas en Europa ou Norteamérica ) , é dicir, non precisan dun desenrolo brutal para a súa obtención, e a súa investigación está máis que amortizada. Creo que o primeiro mundo e capaz de soster, apoquinando os elorios, por suposto, a investigación da mediciña moderna, e incluso da para que algúns se faigan ricos á costa das desgracias ( non sei eu se tanta enfermidade é normal, ó mellor nos meten virus na sopa, na pasta de dentes...pequena homenaxe ó Sr. "X" dos simpsons)
Por toda esta vara que vos acabo de dar, e seguro que non leistedes pidovos que poñades unha firma nesta web: http://www.msf.org/petition_india/spain.html
Tamén me gustaría saber a vosa opinión a cerca do tema en si. Saúdos a tod@s
13 comentarios:
Está ben que haxa alguén que ainda se preocupa pola xustiza no mundo, e tu pareces un deles, pero ten cuidado jóven padawan, porque pisas terrenos enlamados. A pregunta que te fas acerca da lexitimidade na violación da propiedade intelectual, condúcete a outras cuestións máis serias. Sacrificarías unha vida para salvar un millón? se a túa resposta é si a seguinte pregunta sería incontestable dende o razoamento ético: Cal é a relación de sacrificios-vidas salvadas que estarías disposto a asumir? Moitos crímenes se cometeron no nome da ciencia, o caso da Bayern que ti apuntas foi un dos máis clamorosos, pero estou seguro que naquel contexto, para os que cortaban o bacalao, era totalmente xustificable. Ahora somos conscientes da igualdade interracial, mais si nos educaran na presunción de que somos superiores a outra raza, cres que a túa ética científica ía ser a mesma? Non intento defender o que fixeron os putos Aspirinen, son o primeiro en boicotealos, so digo que cuidado á hora de falar de certos temas, porque podes atoparte en cruces dun camiño no que ningunha direción é a correcta.
tes razon amarillo s. e un tema de dificil solucion. Enton o mellor e un chupito de leite fervida cun vaso de coñac. LO CURA TODO.
Coincido con Amarillo S. A túa forma de pensar neste caso é un tanto utilitarista (hai que procurar o ben da maioría, sen máis preocupacións nin problemas éticos), o cal me parece perigoso. Se un asume o utilitarismo con coherencia, supón que, como di Tamariz, é lícito que morra un para salvar catro, ou que haxa un sector da poboación que morra de fame para que o outro viva de puta madre... Algo que seguro que non aprobas. Esta filosofía está detrás dalgunhas das inxustizas que se producen a diario. O problema que describes é lamentábel, pero a solución non creo que sexa tan sinxela. O fin xustifica os medios? Imaxina o precedente que crearía que se obrase como ti dis...
eu so digo que a carga da investigación moderna é totalmente asumible polas primeiras potencias mundiais sen ter que recurrir ó sangrado e sobreexplotacion do terceiro mundo. A min sinceramente non se me plantexa ningun tipo de dubida moral. Se as farmaceuticas nn estan dispostas a invertir en investigación que o fagan os gobernos, pero nunca á costa do máis desfavorecido.
Creo q en occidente sobra tanto q ata se poden permitir este tipo de situacións. Creo q o buscarlle ou non a moralidade ó asunto é unha forma de lavarse as mans, e mirar cara outro lado, sen propor solucións concretas.
Sr. Blanco, escapaste pola tanxente. A moralidade, neste caso, non hai que buscala, é o problema de raiz. O plantexamento de solucións como ti o entendes é un auténtico "Brain Storming" que aparca a cuestión dos principios éticos, porque son tan complexos que prefires obvialos a afrontalos. A solución utópica que propós (que o estado apoquine) é totalmente inalcanzable neste occidente capitalista no que vivimos. Por suposto que a todos se nos ocurre algunha solución rápida, pero non todo o monte é orgasmo, hai que pensar as consecuencias das solucións propostas. Sinceramente, creo que só coñecemos a punta do iceberg en canto a negocios entre as multinacionales farmacéuticas e os distintos gobernos do primeiro e último mundo.
Para min non existe debate moralxa que é totalmente licito amoldar as leis do TEU país para non facer rico a catro e poder abastecer á TÚA poboación de farmacos necesarios. Sinceramente non creo que esto frene a investigación, xa que ata o de agora tiñase feito e as investigacións continuaron adiante.
A caso non é licito comprar un cd pirata, a caso a cultura, como a saúde, non debería estar ó alcance de calquera? Claro que penso que Novartis debería ter algun tipo de compensación, pero eso xa entra dentro de acordos de cooperación entre multinacionais e gobernos, pero non creo na sangría que pode facer á costa dos máis necesitados.
Sinceramente non creía que poideras falar nese argot politiqueiro, escudandote na complexidade do problema, nas súas consecuencias futuras (eu so vexo consecuencias inmediatas, directas e claras, sen expeculacións) ou na súa moralidade, totalmente relativa e influenciada pola mentalidade do capital.(Moi ben ese anglicismo, pero con tormenta de ideas quedabas igual de ben)
Non teño moito tempo para darvos cera aos dous: mr. white e yellow s. O problema das multinacionais, sexan textis (o neno cosendo o balón nike en indonesia), farmaceuticas (proba de medicamentos na África profunda) ou de calquera tipo non deriva só nun problema ético-filosófico ou moral. É un problema (e levo a cuestión ao meu "campo") estrictamente xurídico. Sr. Blanco, o papel do estado queda moi restrinxido a hora de regular o comportamento das multinacionais, pois o ordenamento xurídico de cada país non ten máis ambeto de aplicación que o seu territorio nacional, logo, o problema exténdese ao ámbeto da Socidade Internacional e, por ende, ao ámbito do Dereito Internacional. É ahí onde radica o verdadeiro problema, os Estados e os Órganos Internacionales están sometidos a un orden internacional, aínda que sexa dun modo sui generis; existe un Tribunal Internacional Penal, un Tribunal Internacional de Arbitraxe de Controversias, etc.. Sen embargo, outros entes ou organsimos de carácter trasfronteirizo como as multinacionais ou mesmo as ONG, non responden ante ningún tipo de orden internacional, nin están suxeitos a norma algunha que non sexa a do propio estado onde están instalados. Todos coñecemos que tipo de "constitucións" existen nos países do terceiro mundo, que tipo de Estados de Dereito son, logo pensar que, un empresa Española, Suiza ou Ianki afincada en Nixeria (por exemplo) non vai aprobeitar esa ausencia ou debilidade político-xurídica é pura e verdadeira inxenuidade. ¿Que lle queda aos Estados desenrolados onde están ubicadas as sedes sociais das multinacionais? 1.- Presionar as multinacionais no seu territorio, consecuencia, maior deslocalización, menores ingresos impositivos, maior desemprego, etc..; 2.- Mirar para outro lado (esta é a realidade); 3.- Integrar a este tipo de institucións lucrativas e tamén as non lucrativas de ámbito trasfronteirizo como Suxeitos de Dereito, dificultade: creo te podes imaxinar todas as posibles.
Creo que ti ves un problema de fondo claro, co cal eu concordo plenamente, pero o problema radica na forma, nas ausencia dunha estructura político-xurídica internacional solvente e suficiente que poida solucionar eses problemas. E creo que eso está moi lonxe de que vaia suceder por moito Foro Social Mundial de Portoalegre que se convoque...agora, dende logo, hai que seguir "na luita".
A Amarillo S. xa lle darei nas cachas noutro momento...je,je!!
TRESILLO
Así que é lícito mercar un CD pirata... É lícito condenar a un artista a non cobrar polo seu traballo? Ejem... Vale que os discos deben estar ó alcance de calquera; que están demasiado caros e nos non temos un can. Vale que as discográficas nos timan, cobrándoos a precios de luxo. Vale que Madonna ou U2 enchen estadios e impórtalles un carallo que baixes do Emule a súa última entrega. Pero, e os artistas cuxa renovación de contrato depende dun fío, de que vendan un número mínimo de discos (por non falar dos subalternos máis humildes das empresas)? Eses que carreten na plaqueta?
Lícito... Eu diría máis ben que é comprensible. Non vou negar que pirateo, pero fágoo máis como xeito de descubrir artistas que para adquirir discos; se un disco me gusta, procuro compralo. Entendo que a xente piratee, pero falar así tan gratuítamente disto... Coidado! Sei que necesariamente os prezos dos discos deben baixar, pero coa actitude esa de "pirateemos ata que as discográficas se baixen os pantalóns" un cárgase bastantes postos de traballo de xente moi humilde que non ten ningunha culpa... A iso me refería. Non me vexas as cousas só branco ou negro.
aooooooooooooooooo! toqueon
En primeiro lugar teño que aplaudir ó Sr. Blanco por incitarnos a falar dalgo máis que de preas.
Pero vexo que non temos ni puta idea ningún de nós. Aquí todos dicimos que é un tema complexo (e realmente eo), pero non se comenta nin a máis mínima posibilidade de solución. Eu non entendo un carallo de leis, pero creo que si é un problema ético, porque as leis ademais de leis deberían ser xustiza. E se as leis actuais non resolven os problemas pois cámbianse e punto. Polo menos temas como a sanidade ou a educación deberían poder liberarse en parte da estructura capitalista.
En fin, o que quero dicir é que, deixando á parte incompatibilidades coas leis actuais ou posibles picarescas futuras, neste caso concreto haberá que facer algo. E o único que deixou entrever unha posible solución a curto prazo foi o Sr. Blanco, co que coincido plenamente nesta ocasión.
Ben prezado Faragullixxx!!!non tes puta idea! Nótase que na túa cabeza só hai numaros e funcios (e peixes e ocalitros, inseutos e toda parafernalia forestal). Pouco sentido ten toda razón ou ética se non existen cauces, mecanismos ou estructuras polas que establecerse e proxectarse. Máis se cabe na Sociedade Internacional, onde non existen leis senón pactos, acordos, tratados, etc.. entre estados. No dereito internacional non hai xerarquía normativa, as relacións entre estados son levadas a cabo dende un plano horizontal e non vertical como no estado. A ONU non é un parlamento. Toda ética, moral ou idea de xustiza queda monopolizada polos intereses de Estado...e estes teñen un límite moi difuso, débil e complexo na orde xurídico-política internacional
O que eu viña a dicir é que, se esto pasa cos estados que son suxeitos de dereito internacional...coas multinacionais e as ONG, é moito peor. Esencialmente porque non hai unha superestructura internacional que as controle. ¿Como proxecar a ética, a moral social ou o ideal de xusticia, igualdade e proporcionalidade sobre entes que existen de feito pero non de dereito? É como si tentaramos cobrarlle impostos a unha mafia do narcotráfico pola súa actividade "comercial", coa diferencia que estas poden ser sancionadas penalmente, mentres as multinacionais que traballan en paises subdesenrolados nin eso. E, outra cuestión fundamental, ¿como coaccionalas dende os países desenrolados? Só cabe esixirlles un comportamento ético no terceiro mundo, correndo o risco da deslocalización masiva (que esta por vir) mesmo das súas sedes sociais, entón, olvídate de carreteras, centros sanitarios e de educación,etc..porque, nin empregos, nin impostos, nin riqueza. As cousas non se reducen a cuestións puramente éticas...creo que temos claro que o noso benestar, hoxe en día, depende da miseria de outros, e a solución non son as "máximas" un tanto demagóxicas de que mundo capitalista tan fillo de puta.
by Tresillo
Esto que dis é indiscutible Sr. Tresillo. Pero sen embargo non me parece en absoluto incompatible coa postura que mantén aquí Mr. White. Falo deste caso concreto, non pretendo xeralizar, pero neste caso creo que a única postura defendible (independentemente das formas polas que deba levarse a cabo) é a de apoiar dalgún xeito a producción de medicamentos a baixo custo para o chamado 3º mundo. Despois pode discutirse qué compensacións debería recibir a empresa Novartis.
Non sei, eu é certo que non teño puta idea, pero igual que se envían axudas para catástrofes naturais, entre varios estados podían compra-las patentes a esta farmacéutica por exemplo. Ou tamén se pode presionar un pouco desde os medios de comunicación, que é algo que da moi bo resultado. Ou eu que sei.
Publicar un comentario