Todos estos días levo reflexionando sobre o contido da declarición dos Bispos da Conferencia Episcopal que tanta polémica xeneralizada creou. O certo é que non escribín nada antes porque o único que me saían eran exabruptos nacidos máis da víscera que da flema. Dádo que renuncio absolutamente a proxectar comentario "político" algún que xurda máis da "emoción" que da "razón", evitei pois escribir nada. A cuestión é que atopei un maravilloso artigo de opinión dun Maxistrado do Tribunal Supremo que proxecta claramente a consideración miña, persoal, sobre a cuestión, por suposto, moitísimo mellor expresada e fundamentada, como non podía ser menos en José Antonio Martín Pallín, un dos xuristas máis brillantes e preclaros do estado español.
Sen máis dilación paso a transcribirvos algúns do parágrafos do artigo, se tedes intención de lelo completamente podes pinchar aquí :
"[...]Apenas habíamos asimilado las manifestaciones callejeras de cardenales y obispos por las más diversas reivindicaciones cuando nos llega el último acuerdo de la Conferencia Episcopal, leído, sin rubor aparente, por un portavoz recientemente elevado a la dignidad episcopal. Y resulta que, como diagnosticó en su día el incombustible ministro demócrata-cristiano Giulio Andreotti, a la política española le manca fineza, le falta estilo y cultura democrática.
[...]la cúpula episcopal ha dado un paso adelante con su última declaración. Lanzada directamente a la arena política en pleno periodo electoral, ha roto todos los cánones de imparcialidad y equilibrio, pronunciándose a tumba abierta sobre el sentido que debe tener el voto del que comulga con sus creencias, ritos y ceremonias, y advirtiéndole del grave peligro de ganar el mundo y perder su alma.
Así que la nota emitida por la Comisión Permanente de la Conferencia Episcopal (formada por 18 obispos) desprecia su condición de parte que actúa en función de los Acuerdos Internacionales entre el Estado español y la Santa Sede, y se pone por solideo las normas, internacionalmente admitidas, sobre el derecho de los Tratados (Viena, 23 de mayo de 1969). Cabe recordar que las obligaciones contraídas lo son para las dos partes, con arreglo a su contenido y a los principios de lealtad recíproca y buena fe.
Los obispos sugieren que su nota sólo pretende meditar de nuevo sobre la Instrucción Pastoral aprobada el 23 de noviembre de 2006 por la Asamblea Plenaria de la Conferencia Episcopal bajo el título Orientaciones morales ante la situación de España. Pero lo cierto es que, vulnerando de forma explícita su posición en el marco de los acuerdos jurídicos con el Estado español, han abandonado su condición de parte institucional para expresarse como beligerantes ciudadanos implicados hasta el cuello de la sotana en la contienda electoral.
La trampa es muy burda. Conservan intacta su condición de parte contratante de un Tratado Internacional y al mismo tiempo se disfrazan de su condición de españoles para disparar contra los programas de determinados partidos políticos. Nos dicen que no pretenden que los gobernantes se sometan a los criterios de la moral católica, pero al mismo tiempo sostienen que esta moral es el mejor medio para mantener el vigor y la autenticidad de las instituciones democráticas[...].
José Antonio Martín Pallín é maxistrado emérito do Tribunal Supremo
El País. Tribuna. 06/02/2008
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
5 comentarios:
Xa o falamos ontes, Tresi. Estes tipos son perigosísimos, dan moito medo... Só lles falta calificar a "batalla" electoral de "cruzada", coma coa guerra hai setenta anos. Hai que negarlles o pan e a sal, o Estado debe deixar xa de manter lazo ningún con eles; eliminar totalmente os seus privilexios e prerrogativas. A relixión e as crenzas deben ser reducidas ó ambito persoal de cada quen. ¿Queren financiarse? Que paguen os seus seguidores... Demandan unha colaboración estreita cos gobernos e débennos millóns e millóns de euros a todos... Falan de que se garanta a liberdade educativa e o que pretenden é asegurar o seu predominio; as escolas públicas non deben tomar parte por ningunha relixión, quenes queiran educar ós nenos na fe que o fagan na catequese. Falan de democracia e liberdade de escolla para logo ser tendenciosos e impoñer a súa moral case ameazando (porque o que viñeron a dicir, creo que todos nos entendemos, é que se non votas ó PP es un mal cristián e por tanto "obras en contra da vontade de Deus" e "irás o inferno"). Menuda banda de sinvergüenzas! Reforma da Constitución e Estado laico xa, sen medias tintas; mentres non o haxa, non teremos unha democracia de verdade.
Esta claro os curas hai tempo que perderon todo o poder e a sua influencia na sociedad moderna de hoxe en dia.Antes o nivel de analfabetismo era grandisimo e aproveitabanse desto para,cos seu sermos,influir nas xentes,acojonandoas con cousas "de deus",si facian ou pensaban diferentes a eles.Pero hoxe por hoxe,pouca xente lles fai caso,e encima cando no seu seo non hai mais que pederastas!
Asique,intentar entrar na politica por medio dun partido,desprestixiando a outro pode ser ainda mais rastrero que ser unha panda de enfermos pederastas!
hiper....
A doble moral non é algo exclusivo do que se alimenta con medo e ignorancia, o político que aproba con ausencia da crítica e tamén o votante que azuza ou permanece á marxe forman parte do circo de costumes e pasotismo ó que estamos acostumados. Catro tiros tiñan que pegarse...
O mellor é que cando se mete un na súa páxina, entre borralla coa que ningún merecedes ser aburrido, alucino como xogan con frases típicas sen sentido e co adorno de conceptos sospeitosamente difusos para vir decindo, resumindo, que teñen "a obligación e deber moral" de orienta-lo voto da xente!, ou que non "critican ou condicionan a posición política de cada un, pero é sabido que algunhas teorías afástanse do auténtico modo de vida cristiá"! Manda collóns, por máis que rebusco, non atopo onde se redacta a imposición da nobre labor de guiar o populacho ignorante e adorador de becerros por parte deste grupo de pensadores.
A vida dentro da Igrexia, a digna, acatar o seu "modus vivendi", é o que nos pode facer bós ou malos, afastarnos da salvación ou gañala, ser, en definitiva, uns fenómenos e aborregados cidadáns, e para iso, nada mellor que acudir cada domingo á Igrexia máis cercana, coartar dereitos básicos que algúns non deben ter e votar ó partido que, en parte, promoven. Menuda escoria hipócrita.
Pero tranquilos, se un non está dacordo, sempre lle queda en opción "D. Promesas", para que a enculada sepa máis a esquerda.
Bon artículo meu, pena que a xente non guste de meterse en temas que non lle atañen e se centren en cousas máis xerais que pintan a liña do país, coma a calidade musical de Amaral, jaja.
Monseñor Manuel Monteiro de Castro, fino diplomático portugués
Moi bo artigo.
Había que comentalo, porque é verdadeiramente indignante. Estes tipos xa non se esconden, van sen careta. Despreciable a súa actitude.
Publicar un comentario