Boas sectari@s:
Hoxe é luns e vamos cambiar de tema de debate, e como tamén é luns de debate entre os dous cabezas de lista que obtan a presidencia do goberno deste noso pais, e aínda que quedan uns intrés para que empezen a contarnos un feixe de "promesas que no valen nada" diría o cantaautor galego Iván Ferreiro máis os seus Piratas. As preguntas son ¿quen pensades o voso modo de ver que gañou o debate?¿quen vos convence máis como futuro lider do goberno? e outra que se me ven a cabeza e creo que xa debatín con alguén, nas eleccións nacionais que pensades ou creedes ¿é mellor dar o voto a un partido da tua autonomía ou darllo a un partido maioritario? Hai debate.
19 comentarios:
Non dixeron nada novo. Ó meu modo de ver foi un monólogo de reproches. Creo que as promesas quedan para o debate do próximo luns.
Máis ou menos así, sí. Sen embargo agradoume ver que o representante do Psoe soupo non afundirse máis aínda nesa liña de insultos ambíguos e infantiles. Ó PP fóiselle a olla, nin sequera son capaces de ver o rastrero e inhumano do seu discurso, e persoaxes como Acebes e Aguirre comenzan a ser xa unha caricatura da mandanga que decidiron interpretar.
Non me gustan os partidos nacionalistas, poido entender e discutir coa xente rexionalista, pero o nacionalismo é un sensentido dun país con tradición que debería manterse unido. Perigosa me parece a hipocresía coa que actúan (en Galicia aínda non somos capaces de aportar o que cargamos ó estado) e fodido o que estan a facer coa xa non liberdade de idioma e imposición creciente do minoritario. Isto vai porque parece que nestas eleccións xa non está de moda, olvidado polo público deste circo, desta volta centrado en ETA, ese gran problema español que non chega nin a matar tanta xente coma os andamios da construcción, por exemplo.
Vaia bosta de debate! A verdade é que eu esperaba algo máis. Efectivamente dedicáronse a criticarse mutuamente, pero dun xeito case infantil en ocasións: fuche tu; no tu; e tu máis. Un pouco triste.
Supoño que o próximo luns aparecerán máis propostas e o debate terá un estilo diferente (máis vale). Aínda así, non creo que vexamos nada realmente novo.
Máis alá dunha visión formal ou superficial, coido que o debate, en canto o contido, que aparentemente era un burato negro ou o mesmo burato negro de sempre, desprendía a realidade de dous partidos absolutamente antagónio. Xa sei que a maioría veu a parafernalia e a disputa crispada de sempre, eu prefiro chamarlle dialéctica, aínda que cada vez perde máis brillantez da desexada.
O certo é que eu observei e analicei que o que realmente se postulou son dúas ideoloxías que pouco ou nada teñen que ver. E esto non só na actitude, senón tamén no discurso. Existe moito sopragaitas que dí que hoxe non hai esquerdas nin dereitas. Creo certamente que eso é un pobre desculpa do ignorante que non quere saber nada do que significa unha cousa e a outra.
Os cinco bloques demostraron oito xeitos de ver as cousas, excepto claro está no económico, que foi un descurso de ollomois. Agora ben, o votante ten que elixir, como se de un producto para o consumo se tratara, mesmo, como igual vos sopla a polla, nin o adquirades. Logo, esquecédevos do fondo ideolóxico que subxace en cada palabra dita por cada un dos candidatos, que coño, eso esixe certo esforzo e bastante jodido é levantarse todos os días e mirar para diante. Así, tranquilamente, o día 10 de marzo, poderedes ir tomar o café é dicir: quemeimportaamin, todos son iguais, bastante teño co meu, a min non me dán de comer nin me joden a vida. Agora ben, o día 10 de marzo do ano que ben igual estades na puta rúa cagondovosendios polas políticas dun ou doutro goberno.
Eu direivos:
A MI NO ME LA CUENTES
PUIDÉCHE ELIXIR
P.D. Metodista, con toda a acritude que te poidas imaxinar,...podes ir ás concentracións de Galicia Bilingüe no Obelisco na Coruña e gritar: NO A LA IMPOSICIÓN DEL GALLEGO...eu poñereime en frente de ti e direiche...as linguas, os idiomas, non teñen ideoloxías inherentes nelas, agora ben, sitúan ao home no mundo, por iso son unha riqueza máis da cultura, que non da economía. Cada quen co seu demagóxico discurso.
"o fondo ideolóxico que subxace en cada palabra", pois iso, que vin que che foi fácil azuzarme por algo aínda non exposto, sí suposto, e despedirme coa patada da demagoxia. Un tamen leu escritores galegos, gusta de facelo, criouse no idioma e non renega del cando pasea mentres non sexa necesario ou formal. Pero existe un problema (ti chámaslle progreso) coa forma en que partidos nacionalistas conseguen baixarlle os pantalóns ó Goberno central, por exemplo, en materia (e materias) de enseñanza. Fai un tempo que saquei uns textos da "plataforma para a liberdade de idioma"(ou algo asi), que relerei antes da próxima cervexa contigo, onde se detalla paso a paso a imposición do galego sobre o idioma da Meseta en variados aspectos educativos e sociais, sen previo referéndum e sí coas consecuentes encuestas, que reflexan o antipopular de moitos "avances". Estou contigo en coidar do que somos, aquelo polo que nos volvimos deste ou doutro xeito, non, nin de lexos, na forma. ¿Había algún traballador de fóra con fillos castelán-falantes en idade escolar levantando pancartas?
No fondo coincidimos, Tresillo, é certo que, a día de hoxe e por moito que impere a concepción arrogante e maniquea de "todos son iguales", PSOE e PP representan (quizáis máis ca nunca dende a transición) realidades ben distintas. E certo que, dun xeito sutil, todo isto puido comprobarse no debate. Agora ben, prefiro que, independientemente da formación dos cidadáns, os candidatos axuden, sendo máis claros (e sobre todo máis valentes), a non ter que "ler entre liñas". Neste sentido, preocupoume un pouco ver a un Zapatero bastante medroso na defensa de temas que considero vitais como a laicización ou a necesidade dunha reforma social. O seu tono foi moderadísimo, demasiado conciliador, calculador en cada intre dos votos que se gañan e se perden con cada frase. E isto non me gusta. Quero ter ben claro cales son as intencións dun partido que entra a gobernar.
Como votante de esquerda que son, espero que, se lle dou a miña confianza nas urnas, non sexa igual de tímido nos despachos.
De Mariano non sei xa que dicir, é un dos candidatos máis mediocres da historia dun partido mediocre que se apoia nunha ideoloxía mediocre. O espectáculo que deu no debate foi lamentable, alternando o insulto utilizado "sabiamente" con posturas de extrema dereita e outras consideracións próximas ao comunismo, naqueles momentos nos que pareceu presentarse como redentor dos desfavorecidos polo tirano ZP. Incluso acabou por atacar ao socialista co cambio climático cando, hai tres meses, palabra de primacho (te alabamos señor), a cuestión era "pataca minuta." Non me vou referir máis a el en tanto en canto non o considero como presidenciable para a Moncloa, non o votarei nin borracho.
Respecto ao tema do nacionalismo e da lingua, coincido con Tresillo en que ésta debe alonxarse todo o posible dos conceptos "utilidade", "ideoloxía" e "economía". É un ben cultural, igual que unha marabilla arquitéctonica (de maior rango, se cabe), e como tal, a súa supervivencia ten que ser asegurada con responsabilidade polo Estado. Igualmente creo que, por exemplo, é deber do Estado dotar dunha educación a cada persoa, e incluso impoñela, por moito que esta rehuse tela. Respecto á opinión do Metodista sobre os partidos políticos nacionalistas, sen ser nacionalista, creo que é ó contrario; para que todo funcione ben, o coherente é integrar a aqueles partidos desta tipoloxía que opten pola vía democrática; é o intelixente entendendo que teñen un amplo calado social, e tamén é o ético en función da cantidade de persoas ás que representan. Con isto non digo que haxa que darlles todo o que pidan ou "baixarse os pantalóns," pero sí aceptalos como interlocutores. Fíxate, ti dis que Galicia aínda non somos capaces de aportar o que cargamos ó Estado, o cal é certo; pero obvias que o Estado, historicamente, tampouco fixo quizáis os esforzos debidos por atender ás necesidades de Galicia, que ata hai ben pouco -e sen que a situación mellorase unha barbaridade- era o cu do mundo (o caso do Prestige é paradigmático, nunca unha nación/país/rexión/zona estivo tan abandonada á súa sorte polos políticos que se din os seus representantes). España é unha torre de Babel demasiado complexa, sempre tratando de atoparse a sí mesma e dubido moito, atendendo á experiencia histórica, que houbese sempre unha "unidade" e "identidade común" tradicionais como ti dis (de feito, xustificar algo en base á tradición é lamentable, un tanto pode xustificar a democracia como o garrote vil). Isto que ti afirmas é comunmente o argumento doutra sorte de nacionalismo, o español, para invalidar os nacionalismos galego, vasco ou catalán. En suma, os nacionalismos son variados, hainos máis e menos "razonables", e, por desgracia ou por fortuna, non se lles pode definir en catro liñas.
Eu penso que o debate foi un circo, un circo de marionetas que se movían por uns hilos estipulados polos sociologos que teñen cada un dtrais deles. Víase que todo estaba caculado e non se saía ninguén de contexto porque un fallo podeche restar uns bos centenares de votos, e así foi que o debate Zp chegaba con catro puntos por rriba de Rajoi e despois de ver a penosa actuación deste o día seguinte xa estaba a cinco puntos e subindo, só prego que aguante moitos anos Rajoi en Madrid porque en canto meta as pezuñas na nosa galiza quedanos moitos anos máis coma a época de Fraga.
Sobre votar a un partido nacionalista da túa autonomía, nos sempre estamos a decir que os vascos e os catalans teñen máis industria, mellores comunicacións ..., pero hai que recordar que os catalans sobre todo durante uns cantos anos foron os que guiaban España xunto coa axuda do psoe, e así ou pactabas con eles ou non gobernabas foron máis de unha vez a chave para poder facer goberno, e eso queirades ou non reporta moitos beneficios a súa terra. Para mín esto é coma o fútbol, ou es do Madrid ou es do Barça, por moi ben que o faigan ou por moi mal, e en política é igual ou es do psoe ou es do pp, ¿por qué?¿qué fixeron eles por nos?, como ben dice o xogador somos o cu do mundo e sobre todo galicia, e máis en concreto Lugo, onde os salarios son os máis baixos de España, a maior actividade laboral é o campo, o mar é a gandería tres sectores que están en alza, e a pouca industria que hai intentan pechala, as comunicacións que temos os que viaxades durante a fin de sema para vir as vosas casas ven o vedes, e iso que hora son flores, e moi triste que en pleno 2008, en Cervo non se vexa a sexta, que é un canal mediocre pero non se ve, en Fazouro non teñan ADSL, esto por poñe dous exemplos e o que habera por hai. Por eso eu considero que un modelo bon de nacionalismo é o catalán pero tampouco sen pasarse non hai que ser tan cerrados nen pedir independencias, senon loitar por poñernos como autonomías como cataluña, o País Vasco, Madrid ....., vamos non ser sólo a outra punta do mapa de España.
Claro que sí, garrote vil e nacionalista español, moi mal debo de explicarme, para merecer que identifiques o meu cheiro con ese.
Non me sinto cómodo discutindo da tradición histórica española contigo, ti estudias o tema, eu, na cabeza, só manteño retallos do instituto mezclados con artículos(quizais demasiado personais) dalgún autor que me ensina de vez en cando o anterior, unha unidade e liña común dende fai centos de anos, se atendemos a relixión, obxectivos, tipo de sociedade, etc. Non solto o primeiro que se me pasa polo forro.
Agora ben, de aforro e asignacións xa me entero un pouco máis, e pesándome que tamen eu sei que o presuposto asignado non chega, simplemente, para medrar ó ritmo desexado en infraestructuras e avance social. Mosquéame xa non lendo, falando un cos veciños dos lugares, ver cómo se dilapida diñeiro, ou, o que é peor, se reserva presuposto asignado en anos anteriores para época de eleccións(costes de custodia, garda e todo iso...). Cómo durante tempo non existíu(gústanos moito delegar competencias e responsabilidades) para lugares apartados un triste plan visionario evitando algo práctico e clariño: levar canalizacións e servizos a dúas casas galegas valga máis que a toda unha urbanización en Madrid, por exemplo. Con isto, porque con vosoutros hai que ter coidado, nin de lexos quero decir que non se deban ter en conta.
Co idioma, baseádesvos en non relacionalo, deixalo como ente cultural ó marxe, e iso é algo difícil, que non equívoco, sobre todo cando representantes do pobo están a pedir que se inmiscúa cada vez máis, precisamente neses mesmos campos. Claro que hai que coidar do galego, salvagardándoo de calquer movemento que poida dexeneralo, pero sen olvidarnos do respeto hacia os demáis. E aquí vai ó que me refería eu dende un principio: sencillamente resúltamne prepotente pertencer a un país e permitir que, por exemplo, os fillos do trabador de fóra, teñan que soportar asignaturas obrigatorias en galego cando pouco axuda á creación dunha personalidade formada para pertencer ó mecanismo social, amplo, variado e de colores que lle veñen grande a unha idea rexional. Digo eu.
Pois eu digo que, se vou a Cataluña a traballar, encantaríame aprender catalán (e incluso me sentiría na obriga moral). Lástima que ti non penses igual nin tampouco eses "fillos do traballador de fóra". O voso concepto dos idiomas, polo que vexo, e xa o avisei, non vai máis alá da pura utilidade (se me podo desenvolver en español, ¿para que quero coñecer outro idioma?). Os idiomas como ferramentas, pero non como formas de ve-lo mundo. Se a ti che parece que coñecer unha lingua non axuda nada á comprensión do lugar no que te atopas nin á túa integración nel, entonces mellor calo, que non habiamos de parar de discutir nunca.
Mira xogador, vai ser a última vez que che conteste neste artículo, porque estou ata o carallo de que tomes as miñas palabras como che ven en gana, logo apeles ó sentimento e ó bonito, neste caso de aprender un idioma, e aquí quede como malo e superficial o neno, cando o único que intento é explicar os tonos grises que tódolos asuntos teñen.
Veremos se non chega o día en que, como ti dis, teñas que ir a traballar a Cataluña porque es,pr exemplo, un técnico itinerant que pasa por razóns de empresa unha temporada en Cataluña(olvidémonos do funcionariado, ese, por obrigación, xa non lle queda outra que aprender o idioma de turno), entonces sufrirías en primeira pel como dende o teu posto che fan perder o tempo, por exemplo, cando solicitas un texto á oficina de turno e moitas veces "non se dan conta" de darcho noutro idioma que non sexa catalán. Os fillos veñen do colexio (sí, "os fillos") e fódeche que o seu ritmo educativo se vexa resentido porque hai unha conciencia social que impón e disfraza en vez de xeneralizar de forma solidaria, pero tranquilo, se esto agobia, sempre queda opción, como a de visitar algún emplazamento turístico con carteis unicamente en catalán, para que o que veñen de fóra a visitalo se sinta integrado, enxebre, contento de non entender nin papa.
Agora repite operación e de camiño ó teu asentamento definitivo en Galicia pasa uns aniños no País Vasco, enriquecedor e cosmopolita. Pena que eu sexa un insensible demasiado práctico.
Agora ben, se te molestases en ler entendendo, verás que tamen eu podo comprender que a língua dunha rexión é a expresión cultural máis latente, asi que ese xogo de campaña co que meterme no saco dos que "saben español e para que aprender outro idioma", xa sen formalismos e retórica sabes onde podes metelo.
Nº8: creo que patinaches ó estilo Mariano, pode que un por educación e vivencias se volva esquerdista ou dereitista de por vida, pero ¿do psoe ou pp?, ¿por moi ben ou mal que o fagan?, iso sí que é sumisión e non o de Smithers, manda carallo.
Mira xogador, vai ser a última vez que che conteste neste artículo, porque estou ata o carallo de que tomes as miñas palabras como che ven en gana, logo apeles ó sentimento e ó bonito, neste caso de aprender un idioma, e aquí quede como malo e superficial o neno, cando o único que intento é explicar os tonos grises que tódolos asuntos teñen.
Veremos se non chega o día en que, como ti dis, teñas que ir a traballar a Cataluña porque es,pr exemplo, un técnico itinerant que pasa por razóns de empresa unha temporada en Cataluña(olvidémonos do funcionariado, ese, por obrigación, xa non lle queda outra que aprender o idioma de turno), entonces sufrirías en primeira pel como dende o teu posto che fan perder o tempo, por exemplo, cando solicitas un texto á oficina de turno e moitas veces "non se dan conta" de darcho noutro idioma que non sexa catalán. Os fillos veñen do colexio (sí, "os fillos") e fódeche que o seu ritmo educativo se vexa resentido porque hai unha conciencia social que impón e disfraza en vez de xeneralizar de forma solidaria, pero tranquilo, se esto agobia, sempre queda opción, como a de visitar algún emplazamento turístico con carteis unicamente en catalán, para que o que veñen de fóra a visitalo se sinta integrado, enxebre, contento de non entender nin papa.
Agora repite operación e de camiño ó teu asentamento definitivo en Galicia pasa uns aniños no País Vasco, enriquecedor e cosmopolita. Pena que eu sexa un insensible demasiado práctico.
Agora ben, se te molestases en ler entendendo, verás que tamen eu podo comprender que a língua dunha rexión é a expresión cultural máis latente, asi que ese xogo de campaña co que meterme no saco dos que "saben español e para que aprender outro idioma", xa sen formalismos e retórica sabes onde podes metelo.
Nº8: creo que patinaches ó estilo Mariano, pode que un por educación e vivencias se volva esquerdista ou dereitista de por vida, pero ¿do psoe ou pp?, ¿por moi ben ou mal que o fagan?, iso sí que é sumisión e non o de Smithers, manda carallo.
Pois como ben di o Xogador de chica, eu coma galego, ou Pepe coma catalán ou Patxi coma vasco, estarian na obriga moral de se alguen lles ben a preguntar ou lles entra no seu comercio ou incluso nunha administración pública e che preguntan en castelán responderlles en galego.
Creo que é unha obriga moral miscuirse na cultura e no idioma onde vaias a traballar, o mesmo que si vas o Pais vasco e probas os seus viños e a súa gastronomía ou en Galicia co resto igual, ou que, somos cochos só valemos para comer e dormir.
Ousexa Nº8, aquí na obriga de aprender onde se pon un til ou unha "b", non estamos, pero si en poñerllo difícil ó que ven de fóra, porque, según ti, iso axuda ó desarroio e conservación do galego sen ningunha consecuencia social ou moral grave. Mira meu, iso que ti acabas de defender xa non é cuestión de idioma, é de simple educación. Se Castelao levantase a cabeza...
Pero de que cojones falas Metodista...agora vai ser o cidadán castelán o falante reprimido, o que non ten acceso a nada?...Pero ti de que ostias falas...se na universidade o 95% das clases danse en castelán, se na xustiza en Galicia o 95% dos trámites, procedementos e sentencias son tamén en castelán, se no eido do privado (empresa, comercio e industria) case todo tipo de trámites se realizan en castelán...pero de que merda panfletaria me estas contando. Que non o cree nin eles!!! Que tras de todo ese descurso non hai máis que un puto nacionalismo españolizante do ghallegho clasista, minorizado e ignorante que ten un odio profundo e desprezo pola lingua que escoitei cando nacín.
Pero ti onde estudias, en Coruña ou en Freixulfe? Onde está a discriminación aquí onde o 60% dos colexios son privados concertados e onde só lingua e literatura galega se imparte en galego, o resto en castelán. Pero que carallo me contas que cando eu estiven no IES Monte Castelo o 70% dos profesores déronme clases en castelán...onde carallo estaba o meu dereito amigo? Que ostias me contas dígoche de novo...que o galego agora é unha lingua colonial ou imperialista!!! Nin nacionalismo, nin pollas e merda para o bilingüísmo que é a maior falacia inventada polos demagogos. Onde está aquí o bilingüísmo e a normalización cando os barcos en cillero chámanse "Nuevo Cillero de la Virgen Santísima"...anda, afiliate ao partido de Rosa Díez e vaille co conto a outro.
Ben Tresillo, todo mui adobado e bonito, moi vistoso con tanto "ostia", admiracións e cabreo manifesto.Procuro manifestar un aquel no que nos equivocamos e ti, de aí, moldeas un nacionalismo proespañol para min e o desexo de pertencer a non sei que partido, cando un está ata os güevos de disculparse aclarando que non van por aí os tiros, así que antes de que seguir, recordar cagarme en ti un pouquiño namáis.Xa é o mesmo, negáte a ver qué hai de certo no que eu digo ou que nada que o galego sufrira xustifica a política demasiado positiva que a veces se lle fai(noutras segue atrasado), que dende que ti estiveches no "Monte Castelo" choveu e naceron "logros" en canto ó número de asignaturas que son obrigatorias en galego(xeoloxía, bioloxía,etc) ou que o vindeiro curso o 50% das clases serán obrigatoriamente en galego, e iso, tanto para públicos, concertados ou privados.
Aquí remato con este tema.
Entón metodista ó que tu chamas educación poderíaslle preguntar entón o Sr. Blanco o educados que son os belgas cando lles falas en español ou galego e lles contestan no seu idioma. Si o Sr. Blanco querse coscar de algo terá que intentar aprender a súa lingua digo eu, porque por moito inglés que sepas sempre toparás con alguén que non domine esa linguaxe ou non lle pete expresarse nel.
Con esto digoche que non é un deber ter que falar en galego, pero si que é un dereito, e si nos sacaran este dereito estaríamos perdendo a nosa identidade e a dos nosos antepasados. Esto é como se che sacaran as túas tradicións, a túa cultura ou che dixeran que en vez de celebrar o San Roque en Cervo tiveras que celebrar o San Isidro de Madrid, porque todo o mundo o celebra.
E ai tes ti toda a razón, dereito e non obligación, porque, e para rematar, ó meu entender dous puntos etán claros:
1; Comparar o caso da persoa que viaxa a outro país(poderías poñer Kazagistan e quedaríache máis vistoso) co que sucede dentro do mesmo país, sendo competencia nacional, resúltame cando menos un pouco disparatado. Blanco foi expresamente a cultivar o seu francés, alemán ou neerlandés, e non a reclamar os seus dereitos como galego-falante polas rúas de Bruselas.
2;No mesmo país en que estamos, eu tamen recoñezo a diversidade cultural e a riqueza da mesma, por ende a nosa obrigación en coidala. Pero segue sen collerme na cabeza, nin me collerá, esa obligación moral que tendes de impoñer para perpetuar, que ten o seu caso máis vistoso na ensinanza, tema co que se lidiou ata agora.
A comezos do primeiro curso de facultade fun testigo dun caso ben ilustrativo(isto é verídico). O meu profesor de Materiais era galego-flante e non soltaba o galego nin de coña a pesares de que na clase existían alumnos que chegaran dende outras comunidades a Galicia ese mesmo ano, nalgúns casos voluntariamente e noutros por motivos familiares. Todos, iso sí, tiñan un obxectivo en común, aprender cousas relacionadas co cemento e o ferro no tempo que pasaran alí. Unha rapaza logo de dúas clases preguntoulle "podría dar la clase en castellano?es que hai gente de fuera que le cuesta seguirlo", contestou "non", "por qué?", "cando eu vou fóra teño que falar castelán, así que aquí falarei o galego, que é o meu idioma". E digo eu, fai falla que veña algunha lei para demostrar que isto foi non foi unha demostración da liberdade lingüística? e sí unha total falta de consideración para co resto? Se vosoutros o vedes ben, pois mira, eu nin de coña.
E que cando un se despraza fora da súa rexión ou país de nacemento eres ti o que ten que facer o esforzo por adaptarse á cultura dese novo lugar. Non podes esperar que sexan os demais os que se adapten a ti. Se eu falo cun señor de fora de Galicia e non me entende procurarei facerme entender; pero se falo para 50 galegos e 2 estranxeiros non entendo a obriga moral de adaptar o meu comportamento a eses 2 cidadáns, renunciando ó dereito a expresarme no meu idioma.
No caso da ensinanza é por todos sabido que son os profesores os que elixen o idioma no que impartir as súas clases, máis alá das leis, que como moito determinan o idioma dos libros de texto. En calquera caso, a discriminación positiva do galego sería unicamente un xeito de compensar o maior peso do castelán en case tódolos ambitos. O castelán está nos medios de comunicación, nos libros, nas empresas... polo que todo o mundo ten un coñecemento acepatable deste idioma, pero pola contra en moitos lugares o coñecemento do galego é claramente deficiente.
Sen embargo, nunhas eleccións xerais paréceme máis lóxico votar por un partido de ámbito estatal (non necesariamente un partido maioritario). Entendo a visión nacionalista, entendo o de "defender o noso", pero paréceme unha postura un tanto egoísta. Creo que se debe votar á que consideremos a mellor opción para todos, e non a mellor opción para nós (serei tonto, posiblemente).
O comentario anterior era meu. Non sei que carallo armei.
Publicar un comentario