"Lugares de adoración" By: Arroz con pito al escondite.

Boas queridos sectarios:
A estas alturas, quen máis e quen menos coñecerá a existencia dese santuario visitado asiduamente cada fin de semá polos compoñentes sectarios deste blog, que non é outro lugar que O Muíño Rouge, templo da perversión e da luxuria nocturna de Cervo, (con permiso de outro sitio que ahora non citareí porque non ven ó caso).
Este santuario, meca de peregrinación para moitos de nós, é levado polo noso guía espiritual e druida que non é outro que o incombustible e insustituible Gordoramix, o cal elabora unha extraña poción a base de pelas de limón, graos de café e un extraño e forte líquido da textura e cor da auga pero que nada ten que ver con este elemento líquido. Unha brebaxe tan forte que é capaz de sacar o mellor e o peor de cada un a certas alturas da noite dependendo da cantidade inxerida é do tempo de combustión do mesmo.
Pero todo santuario ten unha figura a quen rendirlle devoción, e o noso non ía a ser menos, e dende a fiestra superior alzase a figura se San Pascual Bailón, Sanpa pos sectarios máis cercanos a él, patrón de congresos eucarísticos e da adoración nocturna, sendo o seu día festivo o 17 de Maio, celebrándose en Vila-real, pero Sanpa non ten tempo de festexos porque bastante traballo ten mirando dos seus sectarios todos os fines de semá á noite durante o inverno e todos os días, (menos os luns por descanso do druida), en verán dende xunio hasta ben rematado septembro. Velando polas nosas almas e non deixándonos caer ante tanta inxerta masiva de alcohol, acumulándoselle o choio en Agosto e máis concretamente ó redor da segunda quincena.
E que decir dos monaguillos que pasaron por ese templo, axudándolle o druida a repartir os litros de brebaxe á comunidade sectaria como son Chinosuke baja, Funkyman, Bonsai Daniel San ou o mismisimo Lukaponi (o rápido de bouzas), sen olvidarnos dos que recollían o cepillo dos vasos, como non Cerveciña fría e Rochostones, de ai un se explicase que a altas horas da noite non houbese máis vasos. Importante tamén en toda liturxia a música, e polo organillo pasaron virtuosos coma Levo escapado toda a vida, Arroz con pito al escondite, Bonsai, Rochostones, Gordoramix e un sin fin deles.
Pero a fama deste templo débese sen lugar a duda os seus sectarios: O Hiper, Agancho por ti, Tresillo, Amarillo Slim, Rey de copas, Hotman, Faragullas, Metodoman, Bosteiras, Señor Blanco, chegou o home, xogador de chica, iceman, Barrilete cosmico ........................... e os antes mencionados, xa sei que algún se me queda no teclado, pero non son todos os que están pero están todos os que recordo.
Bueno en fin, o verán xa está aí, e o druida xa volve a estar coma de quince, polo que se preve que se aveciñan meses de inmesas masas en peregrinación ó templo, adorar ó seu patrón e consumir a bebida máxica que nos fai adoptar multiples personalidades facéndonos esquecer quenes somos, a onde vamos e de onde vimos, así que queridos sectarios a gardar penitencia toca, xa sei que é duro pero o que algo quer.................................

P.D: Sei que votades en falta sectarias pero nesta relixión o que máis abunda é o sectario, que sí que ó mellor tedes razón que en ver de chamarse O Muíño Rouge debería de chamarse A ostra azul pois tamén, pero ostia, é o que hai e a quen non lle guste que se meta musulmán e punto, que para algo teñen a 8 e 9 mulleres por miembro, Dios que mal está repartido o mundo.