VIII PARTIDO DE PROYECTO HOMBRE. xogador de chica

Intenso e emocionante partido de fútbol sala de veteranos o disputado entre os “GloberTrotters da Zurdita” e o “Rioaveso Machinango”, no pabellón municipal de Cervo. Os primeiros acabaron por impór a súa calidade nun encontro que se desenvolveu a un altísimo ritmo de xogo e que deixou abundantes detalles de clase. A iniciativa correu da conta de “Proyecto Hombre”, que escolleu a quince borrachos para que deixasen a partida de mus e mostrasen á juventú os (supostos) beneficios do deporte e o perxudicial dos torresmos e cubalibres.

GLOBERTROTTERS DA ZURDITA.
HOTMAN. Desequilibrante, decisivo. Deixou pinceladas da súa zurda de seda. Contaxiou o seu carácter gañador con broncas como “cagondiós, estamos ó que estamos” , a un Madriles que trataba de dicirlle coa mirada “pero tío, a ese pase yo no llego ni en vespino.” Acabou por celebrar o ansiado premio de gañar por primeira vez a Doríforo, logo de 1.437 pachangas.
CHEGOUOHOME. Rebentou o conta-kilómetros, sendo clave da victoria polo seu físico espectacular. Dirimiu no campo de batalla a súa discusión de gallitos co Bosteira “Foi pola túa culpa que non ascendeu o Sanro, e non pola miña.”
FUNKYMEN. O rei do “taconcito” deu mostras dun estado físico preocupante, pero “quien tuvo retuvo”, e un par de cañitos recordáronnos quen é o as da frivolité (con permiso de Pancix).
FARAGULLAS. Aportou a súa solvencia de sempre. Eficacia.
JOHN LENNON. Para él vale o dito acerca de FunkyMen, a clase non se perde, e incluso a camiseta do Athletic que levaba insuflou agresividade ó seu templado carácter.
JIM CARREY (segundo Amarillo S.). Coa celeste do Lazio parecía Pancaro, imaxe que lembraba o gran marcador que foi (algún día). Xogador de corte defensivo, faltoulle chegada.
MADRILES. Logo de pasar desapercibido durante todo o partido (exceptuando que foi protagonista dunha das maiores cantadas da historia do fútbol), renaceu de súpeto para deixar o detalle da tarde superando ó Moro cunha roulotte impresionante, digna do mellor Zidane.

RIOAVESO MACHINANGO.
TRESILLO. Perigosísimo. A súa mente privilexiada proporciónalle varias solucións na pista, e cando non saía ben o difícil arte do regate, nin tampouco o complicado pase, trataba de sorprender ó porteiro con disparos desde 50 metros, absolutamente revoluconarios no fútbol sala. Sen sorte.
XOGADOR DE CHICA. Inoperante. “Quién te ha visto y quien te ve”, “Pero moi acabado estás, tío”, foron algún dos eloxios colleitados. Ó final do partido recollíanse firmas para que non seguise ensuciando o seu “glorioso” pasado con actuacións deste tipo.
PANCIX. A pesar do seu estado físico lamentábel non renunciou ós cañitos, pisaditas, bicicletas e demáis familia. Acertou 3 pases de 287, pero aínda así salvouse da queima con varios goles e accións de mérito.
COTE CHARLES. Non puido salvar ó equipo da masacre a pesar da súa envergadura e protección de balón.
MORO. Sen tempo.
MOLINERO. Superado polo partido. Para él vale o dito para o Xogador de Chica, aínda que neste caso, él foi o primeiro en recoñecer o seu estado decadente cunha frase para a historia: “eu xa xoguei ó fútbol para uns cantos meses...”
DORÍFORO. Moveu con estilo e elegancia o seu perfect body, buscando algún compañeiro co que asociarse na sorte do tiki-taka, pero estivo moi só. Os desmarques do Xogador de Chica ou do Homequebebeviñosde60euros foron, frecuentemente, “coitos interruptus.”
BOSTEIRA. Boa actuación do Bosteira, que anoutou dous chicharros de auténtico cazagoles (a camiseta de Michael Owen tivo nel unha influencia incalculable). Na faceta defensiva non estivo tan atinado coma en ataque, sendo víctima dos caños de FunkyMen e da potencia animal de Chegouohome, que nunha carreira implacable, tirouno ó piso. “Non che toquei”, “porque ía de lao, que se vamos de frente esfóndote,” “pero tío, se non che toquei”, “cagondió, espera, que eu tamén sei ir ó suelo.” Bosteira prometeu vinganza, ¿para cando o próximo capítulo?