SOMOS UNHA SECTA? By: Amarillo S.

Nas últimas semanas, dende a creación do blog, hai unha palabra que se acomodou nas bocas de lectores e redactores. SECTA. Unh@s utilízana despectivamente e nós acuñámola con orgullo e dous collóns. Pero somos realmente unha secta? Dice en Wikipedia que é "desde el punto de vista sociológico, un grupo de personas con afinidades comunes (culturales, religiosas, políticas, esotéricas, etc). Habitualmente es un término peyorativo". Pois a verdade é que si somos un grupo de persoas con afinidades culturais e ata con rituais propios, como facer Queimada en todas as celebaracións, ir andando á Maruxaina ou ver o veneno pa estrenar o fin de semana. Pero para ser unha secta debéramos ser un grupo pechado, cando contamos con amigos pataqueiros, pixíns, orensinos e ata madrileños que acostuman saír con nós.
Ahora pregúntome porqué somos unha secta? Aquí as razóns son dignas dun estudio xenético e antropolóxico, porque, aproximadamente, o 85% da prole cervense que viu a luz entre 1975 e 1986 naceu cun pan debaixo do brazo e cun pixo debaixo do ombligo. A abundancia de varóns, o que científicamente se chama "Nabus Campis", podería ser unha explicación á falta de relaccións e ó éxito da Luma, púidose por fin a esta situación se no concello fixesen caso das múltiples demandas dun autobús cheo de suecas, que noutros pobos deu resultado. Ante a eminente falta de féminas, as chamadas "xeracións perdidas" dedicaron os seus esforzos e enerxías a outros menesteres máis productivos, fundamentalmente beber Johnnie coma si se fose acabar.
A miña conclusión, que non é definitiva, é que pódenos chamar secta, grupo ou naçón, pero nós seguiremos sendo un amplio grupo de amigos ós que lla suda o que pensen os de fóra.